کتاب گزیده شعر برتولت برشت اثر برتولت برشت ترجمه علی عبداللهی - علی غضنفری
آلماني - فارسي برتولت برشت را خیلی به طور مثال مشهورترين نمايشنامه‌نويس تئاتر روايي (كه نقطه مقابل تئاتر دراماتيك است)، و به‌خاطر نمايشنامه‌هاي مشهورش مي‌شناسند. اما برتولت برشت علاوه بر اين كه نمايشنامه نويسي موفق و كارگرداني بزرگ بود، شاعري خوش‌قريحه نيز بود و شعرها، ترانه‌ها و تصنيف‌هاي پرمعنا و دل‌انگيز بسياري سرود. او سرودن شعرهايش را در ۱۵ سالگي و پيش از نمايشنامه‌نويسي آغاز كرد و نخستين سروده‌هايش را بين سالهاي ۱۹۱۴ تا ۱۹۱۷ سرود و آنها را در نشريات محلي منتشر كرد. در سال ۱۹۱۸، هنگامي كه به خدمت سربازي اعزام شد افزون بر كار در بيمارستان نظامي پشت جبهه، سروده‌هايش را همراه با نواختن گيتار براي سربازان مي‌خواند و آنها را مجذوب نواي گرم و سرود دلنشين خود مي‌كرد. شعرهاي نمايشي برشت را از مهم‌ترين آثار او دانسته‌اند. اينها شعرهايي هستند كه به صورت سرود، تصنيف يا ترانه وارد نمايشنامه‌هاي او شده و به مناسبت‌هاي موضوعي خاص يا براي غنا بخشيدن به موضوع و افزايش اثرگذاري، به صورت پيش درآمد، ميان‌پرده، موخره يا در ميان متن آورده‌شده‌اند. اين شعرها اغلب طنزآميز يا هزل‌آميز هستند و زير پوسته�" شوخ‌طبعانه�" خود مفاهيم بسيار جدي و آگاه كننده داشته و پيام‌رسان ايده‌هاي نقادانه و اجتماعي برشت هستند. بيشتر نمايشنامه‌هاي برشت دربرگيرنده�" يك يا چند سرود، ترانه و شعر است. ... فقط چيزي را باور كن كه چشم‌هايت مي‌بيند و گوش‌هايت مي‌شنود! و نيز باور نكن چيزي را كه چشم‌هايت مي‌بيند و گوش‌هايت مي‌شنود! و نيز بدان كه باور نكردن چيزي گاه مي‌تواند باور كردن چيزي باشد تو كسي نداشتي من يكي را داشتم: من عاشق بودم.