کتاب عالم پس از مرگ اثر لئون دنی
در عمل تناسخ، پليديهاي روح و ذهن، به واسطة تحمل کردن شدايد زندگي و تجديد حيات و تكرار مرگ، مندرجاَ زدوده ميشود… همانطوري كه سيم و زر در بوتة آتش زرگر گداخته و پرداخته ميشود و يا دست ماهر صنعتگران و گوهرتراشان، مبدل به تاج و زيورآلات ميگردد و برتارك سلاطين و شاهان و نوعروسان قرار ميگيرد، تحمل شدايد از راه تناسخ نيز موجب تصفية روح بشر ميگردد… افرادي كه در روزگار عمر، به مناسبت داشتن مقام و منصب عالي، مغرور و متكبر و خودخواه بودند، روحشان براي جبران خودستاييها و نارواييهاي خويش اغلب در وجود ديوانگان، ناقصالخلقهها و معلولين، حلول مييابند و براي جبران خودستاييهاي ديرينة خود، به ذلت و ناكاميها رضايت ميدهند و در زندگي جديد، خضوع و فروتني پيدا ميكنند و از هر آن چه موجب سرفرازي آنها ميشود، محروم ميمانند تا تصفيه شوند. پس در اين دنياي كنوني كه با معلولين و بيماران، عجزه و سفها مواجه ميشويم، بايد به آنها ترحم و شفقت نموده و از محبت و مهرباني به آنان دريغ نكنيم و بدانيم روح اين افراد كه با رنج و مسكنت دمساز است، از رنج و سختي احوال خويش با خبر است و هشدار باشيم كه در ايام عمر، طوري رفتار ننماييم كه به سرنوشت آنها گرفتار شويم...