آشنایی با رنگ آمیزى در آثار هنرى ايرانیان از کهن ترین زمان تا دوره صفویه
موجود
پیرامون جلیل ضیاء پور در سایت کارا کتاب مطالب بسیار نوشتیم و کلیه آثار جلیل ضیاء پور را برای فروش عرضه نمودیم کتاب های این مولف و هنرمند برجسسته تماما نفیس و در قطع رحلی و تمام مصورو گلاسه هاست و اکثریت به مناسبت جشن هنر شیراز به چاپ رسیده و اما کتاب آشنایی با رنگ آمیزى در آثار هنرى ايرانیان از کهن ترین زمان تا دوره صفویه یکیدیگر از شاهکارهای ضیاء پور است که پیرامون رنگ‌آمیزی در بین مردم فلات ایران سابقه‌ایدیرینه داشته. اگر اینک موقع اغاز آنرا (در گذشتهٔ دور) ندانیم و نتوانیم نخستین جماعتی از این فلات را که بکار رنگ‌آمیزی پرداخته‌اند بشناسیم، باری به این میتوانیم توجه داشته باشیم که «گِل اخرا»ی سرخ و زردی که در باستان بکار تهیهٔ ظروف سفالین میرفته، و یا گِل تیره‌ای که از آن ظرف سفالی یکپارچه سیاه میساخته‌اند، چشم جماعات اولیه را با ظروف یکپارچه رنگین طبیعی آشنا کرده بود.
خاصه که با استفاده از آتش، ظروف گلی پخته به صورت سفال در می‌آمده و در مجاورت درجات مختلف حرارت آفتاب و آتش، کم‌رنگ و پر رنگ میشده است و رنگ‌آمیزی نوی در برابر چشمان مردم قرار میگرفته و الهام‌بخش سلیقه‌ها میگردیده است.
شاید برخورد به گیاهانی که دارای مواد و مایعات رنگین بوده‌اند، یکی از وسائل رنگ‌آمیزی پاره‌ای از لوازم زندگانی (چون رنگین کردن بافته‌هلی اولیه) بوده باشد.
برخورد به خاکهای معدنی «گچ و آهک» و همچنین گِل اخرای قرمز که با آنها دیوار کومه‌ها را می‌آلودند، و آنها را سفید یا قرمز مینمودند، شاید که شروع رنگ‌آمیزی‌ای بوده باشد که دیرتر زمینهٔ وسیعی یافته است.
آثار رنگین زیادی از دورهٔ ما قبل تاریخ در دست نداریم ولی با توجه به تاریخ تمدن و آشنائی به ویژگیهای جوامع بدوی (از طریق باستانشناسی و مردم‌شناسی که مدارکی ارائه داده‌اند) میتوان علاقهٔ نخستین جماعات را به خودآرائی (به کمک رنگ) دریافت