کتاب بازخوانی داستان کربلا اثر امیرحسین خنجی
بنی هاشم و بنی امیه دو خاندان قریشی از دودمان قصی ابن کلاب بودند و نسب هردوشان به یک پدر به نام عبد مناف میرسید که پسر قصی این کلاب بود. از این رو بنی هاشم و بنی امیه را بنی عبد مناف نامند؛ زیرا دو شاخه از یک خاندان قریشی بوده اند. پیدایش خاندان عبد مناف قصی این کلاب رئیس یک طایفه از قبیله بنی کنانه بود. بنی کنانه در سده پنجم مسیحی در چند طایفه در کوهستانهای کنار مکه جاگیر بودند. در آن زمان قبیله ای به نام خزاعه در مکه جاگیر بود. بنی کنانه می گفته اند که مکه پیشترها از آن ما بوده و خزاعه از یمن آمده و مکه را از نیاکان ما گرفته و نیاکان ما را از مکه تارانده بوده است.
جمعی از بنی کنانه به رهبری قصی ابن کلاب در نیمه های سده پنجم مسیحی (حدود ۱۶۰ سال پیش از ظهور اسلام به مکه حمله بردند، مکه را از دست قبیله خزاعه بیرون کشیدند خزاعه را از مکه تاراندند و خودشان در مکه جاگیر شدند بخشی دیگر از بنی کنانه که در گرفتن مکه با قصی همکاری نکرده بودند همچنان در کنار مکه ماندند و نام کنانه را برای خودشان حفظ کردند. خاندانهائی از بنی کنانه که در مکه جاگیر شدند از این زمان یک قبیله مشخص را تشکیل دادند و نام قریش گرفتند؛ زیرا قریش که معنایش گردآورنده مردم در یک جا بود در این زمان لقب قصی ابن کلاب شد و قبیله نیز به او منسوب گردید.
خاندانهای تشکیل دهنده قبیله قریش در این زمان - علاوه بر خانواده قصی عبارت بودند از بنی عدی بنی مخزوم بنی تیم، بنی سهم بنی جمح ، و بنی زهره. قصی چهار پسر داشت به نامهای عبد ،قصى عبد العزى، عبد الدار، و عبد مناف عبد قصی بی فرزند از دنیا رفت و سه پسر دیگر قصی در آینده سه خاندان بنی عبدالدار بنی آسد ابن عبدالعزى، و بنی عبد مناف را تشکیل دادند. عبد مناف چهار پسر داشت و فرزندان اینها در آینده چهار خاندان بنی عبد شمس و بنی هاشم و بنی نوفل و بنی مطلب را تشکیل دادند. بنی عبد شمس نیز در آینده دو خاندان شدند که یکیش بنی امیه بود. سخن ما در این کتابچه درباره رقابتهای بنی امیه و بنی هاشم بر سر ریاست است و با دیگران کاری نداریم قصی پس از جاگیر کردن قریش در مکه رئیس مکه و متولی کعبه شد.
کعبه در آن زمان خانه الله و خداخانه مرکزی یک دسته بندی از سه دسته بندی قبایل عربستان بود که قبایل مضری نامیده می شدند، و خدایان بزرگش هبل واللات (آللات والعزى بودند. قصی به عنوان متولی خانه الله رهبر دین مکه نیز بود. او یک سلسله ترتیبات نوینی را در مکه وضع کرد که حج کعبه و عبادت الله را تنظیم می کرد و درآمدهائی از گوشت و چرم و پشم شتران قربانی کہ حاجیان قبایل دسته بندی مصری به مکه میآوردند تا در پیشگاه خدایانشان سر به ببرند را به مردم قریش میرساند؛ و قریشان از این راه زندگی میگذراندند، زیرا مکه زمین برای کشاورزی ،نداشت و در پیرامون مکه نیز جانور چندانی برای شکار کردن نبود، و حتی پیرامون مکه چراگاه چندانی نیز وجود نداشت تا مردم مکه چارپا پروری کنند. چون قصی از دنیا رفت پسر بزرگش عبدالدار رئیس مکه و متولی کعبه
شد، و عبد مناف که پسر کهتر بود با او مخالفتی ننمود. چون عبد مناف و عبدالدار از دنیا رفتند پسران عبد مناف که عبد شمس و هاشم بودند ریاست مکه و تولیت کعبه را از دست پسران عبدالدار بیرون کشیدند، و عبد شمس که برادر بزرگتر بود رئیس مکه و متولی کعبه شد. مخالفت امیه با هاشم چون عبدشمس از دنیا رفت بر سر ریاست مکه و تولیت کعبه میان هاشم پسر عبد مناف و امیه پسر عبد شمس رقابت و درگیری افتاد، هاشم پیروز شد و امیه را مجبور کرد که از مکه ،برود، و این در آغاز سده ششم مسیحی بود. آمیه از آن پس با خانواده اش به بیابان جنوبی شام در شمال حجاز رفت و برای ده سال در تبعید ،زیست و تا هاشم زنده بود به مکه برنگشت. پس از آن رقابت خاندان امیه (بنی امیه) با خاندان هاشم (بنی هاشم) ادامه یافت ولی ریاست مکه و تولیت کعبه ابتدا به دست مطلب برادر هاشم، سپس به دست عبدالمطلب پسر هاشم افتاد.
عبدالمطلب در سال ۵۷۸م از دنیا رفت و پس از او ستیز قدرت بنی امیه و بنی هاشم به پیروزی بنی امیه انجامید و ریاست مکه به دست حرب پسر اميه افتاد. چندی بعد حرب در سفری که به چارواداری رفته بود در بیابانی کشته شد و گفته شد که یکی از جنها او را در زیر درختی کشته است. پس از او پسرش ابوسفیان که با رقابت ابوطالب پسر عبدالمطلب روبه رو بود با حمایت بنی مخزوم و بنی مهم و بنی جمع به ریاست مکه و تولیت کعبه رسید. به دنبال این رخدادها محمد ابن عبدالله ابن عبدالمطلب این هاشم از جانب الله تعالی به پیامبری و نمایندگی ویژه الله برگزیده شد و در سال ۶۱۳ یا ۶۱۳ مسیحی دعوت خویش را آشکار کرد. در این زمان قریش مکه به دو دسته بندی تقسیم شده بودند: بنی هاشم و بنی مطلب و بنی زهره و بنی آمد و بنی تیم در یک دسته بندی بودند؛ و بنی عبد شمس (شامل بنی امیه و بنی عبدالدار و بنی مخزوم و بنی جمع و ینی سهم و بنی عدی در یک دسته بندی دیگر جمعیت مکه نیز در این زمان اندکی کمتر از سه هزار نفر بود که در حدود ششصد خانه می زیستند. مخالفت ابوسفیان با پیامبر با برگزیده شدن محمد ابن عبدالله ابن عبدالمطلب ابن هاشم به پیامبری و نمایندگی الله تعالی رقابت قدرت خاندانی بنی امیه و بنی هاشم جهت نوینی به خود گرفته به شکل روپارویی ابوسفیان و پیامبر درآمد. در این رویارویی بنی مخزم در کنار بنی امیه بودند ابتدا جمعی از یاران پیامبر در زیر فشارها مجبور شدند که از مکه بگریزند و به حبشه هجرت کنند. سپس فشارها بر پیامبر و یارانش ادامه یافت و سرانجام به مقاطعة همه جانبة بنی امیه و همپیمانانشان برضد پیامبر و یارانش انجامید تا جائی که پیامبر و یارانش مجبور شدند که از شهر بیرون بروند و بیش از دو سال در یکی از دره های مکه موسوم به شعب ابو طالب که زمینی از آن ابوطالب بود زندگی پرمشقتی را تحمل کنند.
سپس فشارهای ابوسفیان و هم پیمانانش بر پیامبر به هجرت پیامبر و یارانش از مکه به یثرب انجامید؛ هجرتی که به دنبال آن پیامبر مکرم تشکیل حاکمیت مدینه داد و برنامه گرفتن مکه و گسترش دادن دین الله تعالی را دنبال کرد. یک سال و نیمی پس از هجرت پیامبر به مدینه جنگ بدر رخ داد که پیامبر همه سران بنی امیه و بنی مخزوم از جمله یک پسر ابوسفیان را گشت هر دو برادران زن ابوسفیان و یک برادرزاده زن ابوسفیان نیز از جمله کشتگان بودند. پس از جنگ بدر به جز ابوسفیان که در آن هنگام در سفر بازرگانی بود، هیچ کس از سران خاندان عبد شمس زنده نمانده بود. پس از آن نیز جنگهای آحد و احزاب (خندق) را ابوسفیان با کمک قبایل همسایه مکه بر ضد پیامبر به راه افکند که در هدفش ناکام ماند. سپس چند سال بعد در اواخر سال هشتم هجری) پیامبر در یک لشکر کشی بسیار سریع و غافل گیر کننده مکه را به تسلیم کشانده ابوسفیان را از ریاست برداشت و نماینده خودش مردی به نام عتاب ابن اسید را به ریاست مکه گماشت. ابوسفیان از آن زمان به یکی از رعایای پیامبر تبدیل شده و چند ماه بعد با خانواده اش به مدینه رفته در شهر پیامبر جاگیر شد و دیگر هرگز به مکه برنگشت. ابوسفیان در این زمان پدرزن پیامبر نیز بود، زیرا پیامبر چندی پیش یکی از دختران بیوه شده او ام حبیبه) که پیشترها با شوهرش مسلمان شده بود را به زنی گرفته بود. یک سال پس از گرفتن مکه پیامبر اکرم با به تسلیم کشاندن طائف (سومین شهر حجاز) رئیس کل حجاز شد. پیش از آن که پیامبر از دنیا رفته باشد همه بنی امیه و بنی هاشم و چند خاندان دیگر قریشی مکه را برای همیشه رها کرده به مدینه رفته در مدینه