دانلود کتاب نمایشنامه های آنتوان چخوف

سخن از چخوف و نمایشنامه های او مبحثی نیست که در صلاحیت و در تران چون منی باشد که در قلمروی چنین گسترده خود را حتی یک مبتدی هم به شمار نمی آورد. اهل فن و صاحب نظران صلاحی باره طی یک قرن گذشته به قدری در این باب گفته اند و نوشته اند که برای من جایی برای اظهار وجود باقی نمیماند. با این همه در زیر سعی خواننده را با ازندگی نامه نمایشنامه های مجموعه تحریر آنها، به اختصار آشنا کنم.

کرد با زبانی فارما ترتیب تاریخ تولد تئاتر چخونه در شرایط تاریخی زمان او امری اجتناب ناپذیر می نمود. خلاقیت هنری او بیشتر با درام نویسی آغاز می شود و با درام نویسی خاتمه می یابد؛ نثر او مشحون از موضوع های بکر نمایشی است. چخوف به تاثر زمان خود با نگرنی انتقادی می نگریست و از عنفوان جوانی در مقاله های طنزآمیز و نیز در نامه های خود آن را شدیداً مورد انتقاد قرار می داد. تر گرچه نیک و اقف بود که برای کشیدن بار سنگین درام نویسی در روسیه نویسنده باید از قدرت پایداری و ظرفیت عصبی فراوان برخوردار باشد با این همه به گونه ای چار ناپذیر، به سوی آن کشیده می شد. او بارها و بارها سعی کرده بود با تئاتر وداع کند اما باز به آغوشی آن بازگشته بود و این حقیقتی برد که نویسنده خود به تن خویش آن را به تکرار تجربه کرده و به زبان آورده است.

دوران فعالیت ادبی چخوف را سالهای آخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم تشکیل می دهد. معاصران او این دوران را قرن درام نویسی و درام نویسی او را «درام نوین» می نامیدند. درام نوین در حدود سالهای ۱۸۷۰ تا ۱۸۸۰ در اروپا نفح گرفت و به سرعت از فرانسه تا روسیه و از نروژ تا ایتالیا به شیر گستردهای گسترش یافت. زولا، ایین و تولستوی، مانویتمان و سترین برگ، مسترلینگ و شار - این مؤلفان جریانهای مختلف هنری - نمایندگان این مکتب شمرده می شوند. گرچه بسط و توسعه درام نوین در هر کشوری در انطباق با سنت های فرهنگی و شرایط اجتماعی و تاریخی آن کشور به شکل خاص خود نمود می یافت مع ذالک خط مشترکی وجود دارد که امکان میدهد این پدیدهای ناهمگون و ناهمزمان با مفهوم عام درام نویسی پیوند داده شود.

درام ترین در اکثر کشورها پس از بروز یک دوران رکود در درام نویسی و به دنبال عقب ماندن آن از ادبیات داستانی و از ضرورتهای زمانه، پدیدار شد و با نرژی و گونه گونی شکوفایی خود و با فروپاشاندن جسورانه معیارهای درام نویسی، ایجاد شگفتی ها کرد درام نوین در راه کسب حقوق مساوی در میان هنرهای دیگر مبارزه میکرد و در این حال از دیگر پدیدهای نوظهور هنری مانند ادبیات حماسی شعر، نقاشی و موسیقی سود می جست. در روند دست بایی به شکلهای پخته و کامل درام نوین در خلاقیت هنری چخوف به مثابه یک فراگرد ظاهر میشود. سبک درام نویسی چخوف بین سالهای ۸۰ تا ۹۰ قرن نوزدهم، یمنی در سالهایی شکل می گرفت که نهضت های دانشجوئی بیست سال گذشته تاریخ روسیه جای خود را به سکون و آرامش داده بود؛ شرایطی که طبیعتاً موقعیت مناسبی برای شکوفایی تئاتر محسوب نمی شود.

اما از سوی دیگر همین کیفیت، حرکت اندیشه و تفکره و مالاً « جریان زیرآبی عصر و دراماتیم مخصوص و نامشهود آن را به وجود آورد و تئاتر را نه به عنوان وسیله ای جهت تصویرگری دوره ای که پایان یافته بود بلکه به مثابه فراگردی برای احیای روحی اجتماع روسیه در مقیاسی وسیع ر همگانی قرار داد.

انجام چنین کاری البته می توانست در حد توانایی های داستان و حماسه آن هم در ظرفیت آثار تولستوی و داستایوسکی و سپس خود چخوف باشد و نه در حيطة قلمرو درام آن هم در فرم های کلاسیک متداول آن از دوره رسانی بدین سو در این دوران بین داستان و درام و بین درام و زندگی رافعی شکاف عمیقی ایجاد شده بود که البته از لحاظ عمق و طول مدت به پای شکاف موجود در اروپای غربی نمی رسد چخوب جوان جزو معاصران آینده اش را بازی کردند.

او ضمن تغییر و اصلاح و حذف اضافات غير چخوفي آنها، با سرسختی و شهامت یک کاشف، به سوی شناخت خود راه می گشود؛ اما رابطه اش با تئاتر فارغ از ناهمواریها و دغدغه خاطر نبود، آن چنان که در سالهای آخر حیات خود نوشت: «چه کنم که با نمایشنامه هایم همیشه یک اتفاقی می افتد و نمیدانم سبب چیست که هر نمایشنامه ام همراه با جنجال چشم به جهان میگشاید و همیشه هم به جای آن که مانند هر مؤلفی از خلق اثر خود لذت ببرم دچار احساس عجیبی میشوم به نقل از جلد دوازدهم «مجموعه نامه ها در این میان میتوان، ولیت این امر را به حساب در دو سوی قضیه گذاشت هم به حساب مؤلفی که خود از عجیب و غریب بودن نمایشنامه های خویش حیرت میکرد و هم به حساب تئاتری که هنوز آمادگی پذیرش این عجایب و نوآوری ها را نداشت
در دفترچه یادداشتهای چخوف عبارت زیر به چشم می خورد: «فقط در زمان آینده است که صحنه مبدل به هنر خواهد شد. حال آنکه اکنون صحنه فقط مبارزه در راه آینده است و این آینده ای نزدیک بود که در زمان حیات خود چخوف و به یمن وجود او تحقق یافت. از مجموعه نوشته ها و تجربه های چخوف تنها بخشی از آن به دست ما رسیده است؛ وجود بسیاری از آنها را میتوان فقط از مکاتبات خانوادگی و از خاطرات افراد خانواده اش دریافت. اما در این که خطوط اصلی خلاقیت هنری او زود شکل نهایی به خود گرفت و با پشتکار و پیگیری کم نظیر او تا به آخر مثمر ثمر واقع شد نمی توان تردید کرد. یکی از این خطوط در شبوة مينياتوري درام نویسی - که چخوف آن را در نامه های خود و دوبله نامیده است .

ارائه شده است اما او به خود نمایشنامه ها عناوین موضوعی دیگری از قبیل شوخیها»، «اتودهای در امانیک»، «صحنه ها میداد. در آن زمان و دریل - این سبک شاد کهنه تئاتری - رقص و آواز خود را از دست داده و با حفظ نشانه هایی نتی به کمدی کوچکی مبدل شده بود و همین امر به چخوف امکان داده بود که از گزیدن عنوان و دویل خودداری نکند.
آنتون پاولویچ به قواعد و دویل نویسی احاطه کامل داشت و آنها را به راحتی مراعات می کرد:
تورگنیف و استروسکی بود و در زمینه درام نویسی از وارثان آنها به شمار می رفت اما ضرورت زمان در طلب چیز دیگری بود. تئاتر که نتوانسته بود با به پای زمان گام بردارد هنوز سبکها و اشکال حاکم و متعارف را ترجیح می داد و در نوآوری ها، با نهان شدن در پس فرمول کهنه الزامات صحنه ای می گریخت.

از این رو «نویسنده» و «درام نویس کوئی دو قوم و خویش دور از همدیگر بودند و نه یک شخص واحد شاخه درام نویسی از تنه اصلی ادبیات جدا مانده بود و در رابطه با آن رفته رفته به یک چیز درجه دوم مبدل می شد، تلاش های عظیم و پیگیری مستمری لازم بود تا بتوان این دو خویشاوند از هم جدا افتاده را از نو به هم نزدیک کرد و انجام این مهم به گردن چخوف افتاده بود. در آن سالهایی که چخوف هنوز در تا گانروگ می زیست و در دبیرستان تحصیل می کرد نخستین تجربه نویسندگی او اگر چه با درام نویسی به دست آمد اما به عنوان یک داستان نویس بود که وارد جهان ادبیات شد و بعدها با نثر خاص داستانهای خود با به دنیای تئاتر گذاشت.

تمایل شدید او برای دستیابی به یک سیک بزرگ ،ادبی، در درام نویسی تحقق پیدا کرد و در هویت نویسندگی او، نمایشنامه مشخصاً جای داستان و رمان را گرفت. در نمایشنامه هایی که او در سالهای آخر دهه هشتاد نوشت خود بیش از هر چیزی بر اهمیت ادبی» آنها ارزش فایل می شد اما در همان زمان هم خاطر نشان می کرد. .... من نمایشنامه ای را که روی صحنه و در جریان تمرین بازیگرها حک و اصلاح نشده باشد، نمایشنامه ای نمیدانم که آماده چاپ باشد. این اعتماد کم سابقة نویسنده به صحنه، به یمن احساس طبيعي تناثر و درک این حقیقت ساده و مهم آن که نمایشنامه برای صحته نوشته می شود و فقط آنجاست که زندگی حقیقی خود را باز می یابده در وجود چخوف زاده می شد.

برای خرید کتاب نمایشنامه های آنتوان چخوف نسخه چاپی اینجا کلیک نمایید.و برای دانلود رایگان به ادامه مطلب مراجعه نمایید.

دانلود کتاب آدم آدم است ,بچه فیل، استنطاق لوکولوس اثر برتولت برشت ترجمۀ شریف لنکرانی

کار و فکر برشت منزلگاههای دیگری نیز داشته است . در جوانی ضمن ناسازگاری با محیط کوشش میکرد خود را با آن تطبیق دهد . این تضاد در نفی اکسپرسیونیسم همراه با نفی دنیای بورژوازی نیز وجود داشت. ولی این تنها تعیین کننده ساختمان و محتوی نمایشنامههای اولیه بروشت نیست. زمان درازی برشت سعی میکرد این تضاد را با تقسیم آن به انواع ،ادبی، برای خود حل کند.

شعر برای ناسازگاری با محیط، نمایشنامه براه راه یابی به جامعه جدید در سال ۱۹۲۶ گیه من ۲ با برشت گفتگوئی داشته است. هر چند مصاحبه کننده اعتراف می کند که اظهارات برشت را از دزبان برشتی به زبانی که اصطلاحات و مفاهیم آن معمولی است ترجمه کرده است و امروزه میدانیم که تفکر برشت . از زبان برشت نمی تواند جدا باشد - میتوان موقعیت هنرمند را با كمك اين گفتگو دوباره ساخت .

در جواب گیه من که برشت هم شاعر است و هم نمایشنامه نویس، برشت می گوید : « شعر من بیشتر منش شخصی دارد. برای همراهی با بانجو و پیانو ساخته شده است و احتیاج به اجرای میمیک دارد در نمایشنامه نویسی برعکس حالات خود را منعکس نمی کنم، بلکه حالات جهان را منعکس می سازم .....

در نظر اول این مغایر دخالت آگاهانه بعدی شعر برشت در کشاکش میان نویسنده و خواننده است. وقتی برشت در بعضی از اشعار بعدیش نتیجه گیری پایان شعر را رها می کند، تا خواننده خود شعر را تکمیل کند و در باره آن بیندیشد ، شعر برشت ۱۹۲۶ هنوز بسیار از آن دور است ولی وقتی «گیه من» خرده می گیرد که برشت وقایع نمایشی را قابل رؤیت نمی کند ، برشت جواب میدهد ، و من وقایع را برهنه طرح میکنم تا تماشاچی خود امکان اندیشیدن داشته باشد. از این رو احتیاج به تماشاچي زيرك دارم که بداند چگونه ببیند و شوق بکار انداختن هوش خود را داشته باشد . این چندان اختلافی با کار نمایشی بعدی برشت ندارد. تنها جای موضوع اصلی جدید برای عمل جدید خالی است و همگامی میان نمایشنامه نویس و تماشاچی منتقد، که به همراه او بیندیشد برشت همان موقع حس میکرد که باید مضمون جدیدی برای این تأثیر متقابل میان تئاتر جدید و تماشاچی جدید بوجود آورد.

از آن رو که برشت این را احساس میکرد، میخواست با کوشتی دوگانه جای خالی را پر کند. یکی اینکه سعی میکرد قالب را محتوی کند. موضوع تماشاچی جدید را باید از برخورد ظاهری ، یعنی نوع لباس و رفتار او شناخت. ولی بعد موضوع جدید را در زمینه اجتماعی میجوید ، چیزی که آن زمان (۱۹۲۶) هنوز اغلب غیر ادبی یا حتی ضد ادبی تلقی میشد ولی از آن جهت که نمایشنامه نویس هنوز نمایش و نمایشنامه شناسی اش را با قشرهای خاصی از جامعه پیوند نداده بود، و از سوی دیگر در باطن به قالب محض ظنین بود، مدت درازی با موضوعها و زمینه های جدید به آزمایش پرداخت .

وقتی «گیه من میخواهد بداند برشت در حال حاضر، یعنی سال ۱۹۲۶. چه مینویسد، برشت در مرتبه دوم به کمدی : آدم آدم است، اشاره می کند. و در مرتبه اول از شرح حال پاول سامسون کورتر ۱۰ مشتزن سنگین وزن آلمانی که آن زمان مشهور بود، نام می برد : ه سامسون تیپ با اهمیت و بی نظیری است. من قصد داشتم زندگی او را برای خودم یادداشت کنم. ساده ترین روش این بود که شرح حالش را از زبان خودش بشنوم من به واقعیت خیلی اهمیت میدهم.

چیزی که قبل از همه در مورد سامسون توجه مرا به خود جلب کرد این بود که بنظر میآمد او طبق اصولی کاملا غیر آلمانی بازی میکند. او به طرزی عینی مشت زنی میکند. این طرز جذابیت خاصی دارد. طرزی که سامسون مثلا يك بليط معمولی را به جیب می گذارد، کاملا غير قابل تقلید .است به این جهت او همچنین هنر پیشه ای با اهمیت است. » سامسون کورتر هم ، درباره برشت همان زمان مصاحبه ای کرده است می گوید با میل کتابهای فنی را میخواند و اخیراً داستانهای دریای جنوب » اثر «استونسن ۲ را با لذت وافر خوانده است. می پرسند: آیا آثار كلاسيك را هم خوانده است؛ میگوید: «نه. من با آقای برشت داریم کتابی می نویسیم.

این برشت کلی آقاست آیا با علاقه به تئاتر می رود؛ «بله، ولی بیش از همه از واریته خوشم می آید. با دل و جان به واریته میروم.» در اوایل همین سال برشت در مقاله ای با عنوان « بیشتر ورزش خوب : می گوید و امید ما به طرفداران ورزش است . . تئاتر کنونی ارتباطش را با تماشاچی از دست داده است، هیچکس دیگر علاقه به تئاتر ندارد ، ولی هنرمند باید خود را با زمان تطبیق دهد، زیرا بدون باد یا با باد فردا نمی توان قایق راند . ولی بادی که امروز می وزد میدانهای ورزش را در بر می گیرد. اگر تاثر بخواهد دوباره تماشاچی پیدا کند باید روی صحنه دورزش خوب» عرضه کند.

در نوشته ای ظاهراً مر مربوط به سال ۱۹۲۶ برشته از این خصیصه رمان پلیسی کند که از خواننده زحمت اندیشیدن منطقی را طلب می کند، نه توان تمجيد مي روانشناسی ود مهم اینست که اعمال از منشها زائیده نشوند، بلکه منشها از اعمال شکل بگیرند آدم میبیند که آدمها عمل میکنند، با تمام ریزه کاریها انگیزه های آنان در تاریکی قرار دارد و باید با كمك منطق کشف شود رمان پلیسی ادبیات متناسب با عصر علم است، زیرا در آنها و تقريباً بطور مطلق علایق مادی مورد توجه است. در زمانهای پلیسی لذت خواننده دارای خاصیت لذتی است بدل لذت عمل برشت این را چنین بیان میکند: «ماجراها در جامعه ما جنائی است. جایی که چنین باشد، جایی که بیش از پیش امکان عمل واقعی از انسانها گرفته شود، درك ماجرای جنایی در کتاب، دیدن انسانها در حال عمل لذت میشود.»

برای خرید کتاب آدم آدم است نسخه چاپی اینجا کلیک نمایید و برای دانلود رایگان به ادامه مطلب مراجعه نمایید.

دانلود کتاب دکتر فاستوس اثر کریستفر مارلو ترجمه دکتر لطفعلی صورتگر

در قرن شانزدهم و زمان سلطنت هنری هشتم بمنظور آنکه خستگی فکری که در نتیجه مشاهده در اسهای مفصل مذهبی پیش می آمد بر طرف شود بعضی نمایشهای کوچک که «اینتر لود» نام داشت در فواصل آن داده می شد که جنبه تعلیمی و ارشادی نداشت و بخاطر شوخی و طیبت تهیه میشد. این نمایشهای کوچک را در حقیقت میتوان آغاز ایجاد درام در انگلستان دانست زیرا همین نمایشها سبب پیداشدن هنر پیشگانی شد که فن نمایش را حرفه و کسب خویش قرار دادند و موجبات تکمیل این فن را فراهم آوردند.
از آن روز که دستگاه چاپ در اروپا بکار افتاد بازار رامشگران خنیاگر که از شهری به شهر دیگر رفته محتشمان را با حکایات و داستانها مشغول می داشتند کساد شده بود زیرا مردم در اوقات فراغت مطالعه داستانهای چاپ شده را بر شنیدن افسانه ها ترجیح میدادند و برای
کالای این سوداگران دوره گرد ادب مشتری بدشواری یافت میشد. کسادی بازار رامشگران را برانگیخت تا وسیله ای تازه برای اعاشه خویش بدست آورند از این روی به نمایش و تئاتر توسل جستند و چون این کار را برای اعاشه تعهد میکردند ناگزیر در قوانین و طرز نمایش ها و انتخاب موضوعات تغییراتی دادند تا موجب جلب مشتری بسیار شود و رونق بازار را تأمین نماید.
دسته های بازیگران که خویشتن را بیکی از بزرگان دربار وابسته ساخته و به پشتیبانی وی زندگانی می کردند تعدد یافت و از طرف دیگر هنر پیشگانی که تنها بهتر خویش مستظهر بودند و منت از کسی نمی بردند نیز دسته هائی تشکیل داده در بازیگری با دسته های دیگر شروع برقابت نمودند.
در قرون وسطی دانشمندان از درامهائی که پیشینیان نگاشته بودند اطلاع داشتند، چنانکه پترارك كراراً در آثار خویش به درام های «سنگا» و « پلوتوس» اشاره میکرد همین که وسیله فرا گرفتن زبان یونانی ولاتین در دانشگاههای انگلستان بطور کامل فراهم گشت و متن های قدیم خوانده و ترجمه شد استادان آموزشگاهها شاگردان را به نمایش بازی های کلاسیک به زبان لاتین مأمور کردند تا بدین وسیله در آن زبان ورزش کرده باشند. گاهی نیز بشاگردان دستور میدادند که در امهائی تقلید استادان رومی .
بنگارند از طرف دیگر اطفال خردسال نیز نمایش های کوچکی بزبان انگلیسی میدادند، چنانکه کودکان دبستان سنت پول » و « نمازخانه سلطنتی چندین بار تا دوره «شکسپیر »
در دربار و در حضور شاه و ملکه و بزرگان کشور نمایشهائی دادند که بسیار مورد توجه و پسند خاطر آنها واقع گشت.

برای خرید کتاب دکتر فاستوس نسخه چاپی اینجا کلیک نمایید . و برای دانلود رایگان به ادامه مطلب مراجعه نمایید.

دانلود کتاب من و سینما اثر رضا صفایی

کتاب من و سینما اثر رضا صفایی   در شرایط آن زمان همان طور که رادیو - تلویزیون برنامه می ساختند مطبوعات منتشر میشدند فیلمسازان هم کار خود را انجام می دادند اما میتوانم شهادت بدهم که هیچ یک از سینماگران آن زمان بلندگو و مبلغ رژیم گذشته نبوده اند و بجز یکی دو ،مورد در فیلمها برای رژیم گذشته تبلیغ نکرده اند. بنده از اینکه بعضی از فیلمسازان قدیمی فعالیت خود در گذشته را محکوم کرده اند تعجب میکنم چون مطمئنم که مسئولین و سیاستگذاران سینمایی کشور حرف آنها را باور نخواهند کرد زیرا هنرمند به دلیل دیدگاههای خود همیشه یک گام از دیگران جلوتر میباشد اگر یک هنرمند اظـهـار کـنـد اجـبار داشتم ، اشتباه کردم، ناآگاه بودم قابل قبول نخواهد بود.برای خرید کتاب من و سینما نسخه چاپی اینجا کلیک نمایید.و برای دانلود رایگان به ادامه مطلب نمایید.

از یک هنرمند که راهنمای اجتماع میباشد گفتار فوق پذیرفتنی نمیباشد مطمئناً مسئولین هم نپذیرفته و نخواهند پذیرفت. عده ای از هنرمندان قبل از انقلاب به جهت ارتباط با چند نفر از سیاستگذاران سینمایی کشور و محکوم کردن گذشته خود توانستند اجـازه فعالیت مجدد بدست بیاورند. باید یادآور شوم اشخاصی که اظهار داشته اند در رژیم گذشته برای ساخت فیلم اجبار داشته اند کذب محض میباشد ابدأ چنین نبوده است آنها برای کارگردانی یک فیلم فیلمنامه بدست از این استودیو به آن استودیو و به تمام دفاتر تهیه و توزیع فیلم مراجعه می کردند. کار از خواهش و استدعا به پارتی بازی منجر می گردید.