ريچارد مير به دنیا آمده در سال 1934 نيوجرسي در دانشگاه كرنل در رشته ي معماري تحصيل كرد. ريچارد مير ملقب به شواليه ي سفيد پست مدرنيسم پيش از تاسيس دفتر كار خود در نيو يورك در سال 1963 با سام و مارسل بروئر همكاري مي كرد. وي ابتدا در زمينه ي ساختمان سازي براي طبقه ي مرفه فعاليت كرد همچنين مطالعات وسيعي در زمينه ي ساختمان هاي عمومي انجام داد و در سال 1969 به عضويت گروه پنج نيويورك (در MOMA) درآمد. سفيد هاي گروه پنج (ريچارد مير٬ پيتر آيزنمن٬ مايكل گريوز٬ جان هجداك٬ چارلز گواتمي) براي مخالفت با ونتوري و گريز دوره ي سفيد قهرمانان رايت٬ گروپيوس٬ تراگني و بخصوص لوكوربوزيه را احيا كردند، اما مسائلي از زيبايي شناسي را در كار خود به كار بردند كه خالي از هر گونه تعهد و تعصب اجتماعي بودند. مير در كارهايش همواره رنگ سفيد بكار مي برد و از همين رو گروه ﺁنان به نام مستعار معماران سپيد ناميده مي شوند. در ميان معماران هم عصر خودش به مفاهيم رنگي بيش از پيش وفادار و متعهد بود و به نحوي هوشمندانه فضاهاي عمومي و خصوصي را در بافت شهري آشتي داد از همين رو لحن فرهنگ معماري او بسيار صادقانه است. خانه هاي سفيد مير٬ در زمينه اي از فضاهاي سبز با لايه بندي هاي افقي وعمودي به چشم مي خورد. مزيت كارهاي مير از نظر اجتماعي اين است كه ساختمان هاي او٬ به سرعت قابل شناسايي است. وي در آفريدن تنديس در فضا دستي چيره دارد. پنج عامل محوطه٬ برنامه، رفت و آمد (سيركولاسيون)٬ ورودي و سازه است كه در تحليل معماري به او كمك مي كند. ريچارد مير به خاطر معماري و طرح هايش در تمام جهان شناخته شده و قابل احترام است وي جوايز كميسيون هاي ارشد در ايالات متحده و اروپا شامل: كاخ دادگستري، تالارهاي شهر، موزه ها، خانه سازي و اقامتگاه هاي شخصي را دريافت نموده است. در ميان اكثر پروژه هاي مشهورش، مركز جي پل گتي در لس انجلس، موزه ي هنر هاي در آتلانتا٬ جورجيا٬ موزه ي بوردا، موزه ي راديو و تلويزيون در كاليفرنيا، موزه ي هنرهاي معاصر بارسلونا در اسپانيا، خانه ي راكوفسكي در دالاس تگزاس، مدرسه ي علوم ديني هارتفورد، ساختمان فدرال و دادگاه ايالات متحده، تالار شهر و كتابخانه ي مركزي هاگو ي هلند و موزه ي هنرهاي تزئيني (فرانكفورت 1985) به چشم مي خورند. وي همچنين از اعضاي هيئت داوران مسابقات مختلف بوده است. كتاب هاي زيادي تاليف نموده و مقالات متعددي در سراسر جهان ارائه داده است و در موارد بيشماري از موضوع بسياري از كتاب ها، ويژه نامه ها، روزنامه ها و مقالات بسياري در مجلات بوده است