پانزده قطعه برای تار و سه تار

بداهه نوازي يكي از ويژگي هاي موسيقي ايراني است ولي هر نوازنده به صرف اينكه دستي در نوازندگي دارد و حتي از تكنيك لازم هم برخوردار است قادر به بداهه نوازي نيست، تنها آن دسته از نوازندگان توانايي بداهه نوازي را دارند كه واجد قوه ابداع و انشاء براي خلق نغمات زيبا باشند. تنها محدود به موسيقي ايراني و به طور كلي(improvisation)بداهه مشرق زمين نيست، بلكه در موسيقي غرب هم سوابق طولاني داشته و دارد. آهنگسازان بزرگ جهان گاهي براي ابراز نبوغ و استعداد ذاتي خود بر روي تم و چهارچوبي كه در اختيار دارند اغلب با پيانو و ارگ به بداهه نوازي مي پردازند.