کتاب بسیار جالب کاروان عمر که به بررسی کردن زندگی و نوشته های «داریوش رفیعی»، دارای چهار فصل است. فصل اول گفته ها و ناگفته ها نام دارد. این فصل شامل پاره ای مصاحبه و نوشته ها درباره داریوش رفیعی است که هدف اصلی آن ارئه تصیوری کم رنگ از محیط اجتماعی و زندگی وی است. داریوش،تولد - عشق و مرگ / گفت وگو با مادر داریوش، آرزو گم کرده ای تنها و سرگردان / گفت وگو با کورس سرهنگ زاده، به یاد آن سبوی بی می / گفت وگو با بیژن ترقی، شمع خودسوز / پوران دخت وفادار (فیروزه)، وصیت داریوش / مجید وفادار، صدای سوخته غمزده / شهرام آقایی پور، بلبل شوریده / گفت وگو با عبدالعلی همایون. شب است و من شوق وصل ترا دارم، ماجرای رفیعی، در سلوک سیاه جوانی / علی رضا میرعلی نقی، درباره دیسکوگرافی داریوش رفیعی / امیر منصور. برخی از مصاحبه ها مانند گفت وگو با مادر رفیعی، کورس سرهنگ زاده (از خوانندگان پیرو سبک رفیعی)، مجید وفادر (آهنگساز نامی تاریخ موسیقی و به ویژه آهنگساز ونوازنده عمده آثار باقی مانده از رفیعی)، از مجلات قدیمی و نایاب ، پیش از انقلاب اسلامی است. اما برخی از گفت وگوها مانند گفت وگو با بیژن ترقی و عبدالعلی همایون، مطالبی است که به قصد انتشار کتاب حاضر تدوین شده اند. در این بخش مقالات پژوهشی از امیر منصور درباه دیسکوگرافی آثار رفیعی، زندگی وآثار رفیعی از اهتمام گر کتاب و به ویژه مقاله ای از علی رضا میرعلی نقی است. وجود و انتشار برخی از عکس ها، اسناد و بریده های جراید در لابلای مطالب این فصل، یکدیگر از مؤلفه-های کتاب است. ضمن این که در پایان فصل حاضر اشعاری از شاعران معاصر در سوگ رفیعی نیز آمده است. فصل دوم فصل تصنیف ها نام دارد. در این فصل اهتمام گر «کلام» بیشترینه تصانیف و آهنگ وضربی های خوانده شده، توسط رفیعی، با اجرای ارکسترهای مختلف، همراه با نام آهنگساز، شاعر، دستگاه و مایه های خوانده شده را بیاورد. در فصل سوم «نت های» آثار ذکر شده در فصل دوم، به همان ترتیب آمده است. اما فصل پایانی، اهتمام گر، فهرست آثار ذکرشده در کتاب، اعم از نت، تصنیف را قید کرده است.ضمن این که فهرستی بر اساس دستگاه های تصانیف نیز آمده است.