نويسنده در طول پنج فصل صحبتهای خود را در اين كتاب ارائه مي كند. سه فصل اول كتاب به بررسي نمودن انديشمندان كلاسيك جامعه شناسي چون ماركس، دوركيم، وبر و ديدگاه آنها نسبت به دين اختصاص دارد. چگونگي تحول شيوه و روش مطالعه جامعه شناسي از يك جامعه شناسي شخصا مذهبي به جامعه شناسي يا سكولار موضوع فصل دوم است. در فصل سوم بررسي روشي كه امروزه جامعه شناسي معاصر براي تجزيه و تحليل تحولات ديني بكار مي گيرد، مد نظر است. اين سه فصل به عنوان مقدمه اي براي فصل چهارم و پنجم است كه طي آنها رابطه دين و تجدد و سكولاريزاسيون (عرفي سازي) و بحث تعريف جديدي از جامعه شناسي دين (نه ديني) ارائه شود. اما نكته قابل توجه در مورد اين كتاب نقدهايي است كه علامه محمد تقي جعفري در لابه لاي مباحث كتاب آورده و همچنين متناسب با موضوع در ضميمه كتاب طي دو بخش به موضوع سكولاريزم پرداخته كه بدون شك بر غناي مباحث افزوده و كتاب را خواندني تر كرده است.