حکایات و داستان های معنوی و واقعی بوبصیر مى گوید: امام صادق (علیه السلام ) از پدران خود از حضرت على (علیه السلام ) چنین روایت نمود كه پیامبر خدا صلى الله علیه و آله و سلم فرمود: در بهشت اطاقهایى است كه ظاهر آن با باطن آن بوده و درونش از بیرون آن دیده مى شود. آنجا اقامتگاه فردى از امت من است كه داراى این خویها باشد. كلامش نیكو باشد و مردم (گرسنه ) را اطعام كند و سلام كند و سلام كند و پیوسته روزه دار باشد و در شب وقتى چشمان مردم در خواب رفته است او چشم خود را به رحمت پروردگار دوخته و به خواندن نماز مشغول گردد. آنگاه فرمود: یا على (علیه السلام ) آیا مى دانى اطابه كلام (سخن نیكو) چیست ؟ كسى كه هر صبح و هر شب ده مرتبه بگوید سبحان الله و الحمد الله و لا اله الا الله و الله اكبر (نیكو كلام مى باشد). اطعام الطعام (دادن غذا)، خرجى دادن مرد است به خانواده خود و اما ادامه روزه آن است كه انسان در طول ماه رمضان و در هر ماه (اول و وسط و آخر ماهاى قمرى ) سه روز روزه بگیرد كه ثواب روزه تمامى عمر بر او نوشته مى شود.