این کتاب شرح الاسما و شرح دعای الجوشن کبیر یکی از تالیفات نفیس و با ارزش عارف نامدار، حکیم ملاهادی بن مهدی سبزواری است که در زمان قاجاریه (ناصرالدین شاه) همزمان با چاپ ناصری شرح منظومه به طبع رسید. این شرح به سبک حکمت متعالیه صدرا به همان سبکی که آخوند و فیض آیات قرآنیه و آثار ولویه را شرح و بسط داده اند، نوشته شده است. حکیم پس از تالیف شرح منیف خود بر دعای معروف به جوشن کبیر تعالیق بسیاری، اما نه چندان مفصل نوشته است. این کتاب بدون شک مهمترین اثر حکیم سبزواری است، هم به لحاظ نویسنده اش که یک حکیم برجسته است و هم به لحاظ موضوع که در باب اسماء اللهاست. این کتاب از این جهت که به شرح هزار و یک اسم از اسماء الهی که در دعای شریف جوشن کبیر ذکر شده، پرداخته است نسبت به کتب مشابه که در همین موضوع تالیف شده است برتری روشن دارد. این کتاب به زبان عربی نگارش یافته است.