كتاب تغییرات اجتماعی در ایران دریچه‌ای جدید و نو رو به افق تاریخ میانه ایران باز می‌نماید. هرچند تغییرات اجتماعی مفهوم جدیدی است که خاستگاه اصلی آن بیشتر به جامعه‌شناسی و علوم اجتماعی باز می‌گردد. اما براساس آنچه که در این کتاب می‌خوانیم هیچ‌گاه این گزاره اجتماعی دور از مفاهیم تاریخی نبوده است و نویسنده سعی دارد با استفاده از روش‌های میان رشته‌ای نگاه جدیدی به تاریخ میانه ایران از دریچه تغییرات اجتماعی رخ داده درآن بر حکومت‌های ایرانی همزمان با خلافت عباسی بیندازد. در این کتاب با ترسیم مثلثی از قدرت، کنش و ساختار به بازخوانی تغییرات اجتماعی دوره میانه ایران در بستر مکان و زمان پرداخته شده که با فرض پیوستگی تام دوره‌های تاریخی هر واقعه در پی بازتولید رخداد تاریخی پیش از آن تفسیر می‌شود. هر چند مفهوم بازتولید اجتماعی مورد استفاده در این چارچوب نظری از مباحث جامعه‌شناسانه آنتونی گیدنز اخذ شده است اما نگاه متفاوت و تاریخی شده‌ای به این نظریه داده شده که در نوع خود جدید و قابل توجه است.