کتاب ادبیات هند اثر لوئی رنو ترجمه سیروس ذکاء
پیوند داشتن تاریخ و ادیان و زبان های هندی با تاریخ و ادیان و زبانهای ایرانی نیازی به توضیح ندارد و نداشته است، لکن به علت درازی تاریخ دو ملت و نشیب و فرازهای حوادث و جنگ ها و هجوم اقوام خارجی و استعمار، شناخت دو ملت از یکدیگر با آنکه از قوم واحدی منشعب شده‌اند چنانکه باید و شاید حاصل نشده است. از روزگاران کهن جاذبه هند و شناسایی ادیان و اندیشه‌های آن مورد توجه ایرانیان بوده است چنانکه در زمان ساسانیان، برزویه به هند دفت و کتاب کلیله و دمنه را به ارمغان آورد و در سده پنجم هجری ابوریحان بیرونی چندید سال از عمر خود را در هند گذرانید و پس از آشنایی با زبان سانسکریت و اندیشه ها و آداب و رسوم هندی کتاب بی نظیر اقل الهند را تالیف کرد که تا قرون جدید یکی از مراجع مهم هند شناسی بوده است. ادبیات هند در این کتاب در چهار بخش مورد تحقیق و بررسی قرار گرفته است. نخست از ادبیات زبان سانسکریت، و سپس از ادبیات زبان هند -آریایی نو سخن رفته است و ضمن بررسی دقیق آثار مهم هر دوره، نویسندگان مهم هر دوره شناسانده شده است.