در کتاب بسیار جالب انرژی اتمی در خدمت بشر امروزه تكنولوژي‌هاي صلح آميز هسته اي علي رغم ترديدهاي فراوان جا پاي خود رادر صحنه‌هاي مختلف علمي باز كرده اند در حوزه‌هايي نظير پزشكي، توليد مواد غذايي، صنعت، توليد برق و حفاظت از محيط زيست در سرتاسر جهان تكنولوژي هسته اي به عنوان يك فناوري نوين پذيرفته و به كار گرفته مي شود. 132 كشور عضو سازمان انرژي هسته اي، همچنان تمايل فراواني به بكارگيري علم هسته اي و تكنولوژي سازنده آن در تمامي زمينه‌ها به خصوص انرژي دارند. قطعاً گذشت زمان بر تغيير رويكردها، اولويت‌ها و حتي نيازهاي اوليه تأثير مي گذارد. تكنولوژي هسته اي نيز بايد مانند ساير فناوري‌ها ابتدا در جريان متغير و رقابتي بازار جهاني، پخته و كارآمد شود. توسعه در ساير حوزه‌هاي فني همچنان تأثيرات مثبت و منفي فراواني بر فوايد نسبي اتم دارد. به علاوه اين توسعه مي تواند در تغيير نگرش عرصه تأثيرگذار تفكر عمومي نيز نقش بسزايي بازي كند. اين تفكر و باور عمومي مردم است كه مي تواند باعث رشد و پرورش يا توقف يك تكنولوژي نوين شود. برداشت‌هاي متفاوتي درخصوص حدود استفاده از تكنولوژي هسته اي وجود دارد. عده اي مخالف متعصب مصراً هرگونه استفاده از اين فناوري را رد كرده و برخی بکارگیری آن در فعالیت‌های صلح آمیز مانند پزشکی و محیط زیست را جایز می دانند. در سال‌های اخیر، استقبال از علم و تکنولوژی به عنوان تنها راه حل مبارزه با فقر در سرتاسر جهان به میزان چشمگیری افزایش یافته است. به علاوه بسیاری براین باورند که دستیابی به چنین اهدافی ملزم به رشد سریع در حوزه‌هايي نظیر بیوتکنولوژی، ارتباطات و پزشکی است. از یک نقطه نظر جهانی، دستور کار بین المللی برای ایمن سازی توسعه مناسب از بسیاری جهات به انتقال موثر ابزارهای علمی و فنی به کشورهای در حال توسعه بستگی دارد. درسال ۱۹۳۸ زمانی‌که شیمیدان آلمانی اتو هان و فریتس اشتراسمان فیزیکدان اتریشی لیزه میتنر و اتو روبرت فریش در حال آزمایش بر روی اورانیوم بمباران شده بودند متوجه شدند که نوترون شلیک شده می‌تواند نتیجه‌ای باورنکردنی داشته باشد و هسته اورانیوم را به دو یا چند قسمت تقسیم کند. بعدها دانشمندان زیادی (و در صدر آن‌ها لیو زیلارد) دریافتند که پخش تعدادی نوترون در فضا هنگام یک شکافت هسته‌ای می‌تواند واکنشی زنجیره‌ای را از این قابلیت به وجود آورد. این کشف دانشمندان را در برخی کشورها (از جمله ایالات متحده، انگلستان، فرانسه، آلمان و اتحاد جماهیر شوروی) بر آن داشت تا از دولت‌های خود برای ادامه پژوهش ها در این زمینه درخواست پشتیبانی مالی کنند. انرژی هسته‌ای نخستین بار به وسیله انریکو فرمی در سال ۱۹۳۴ در یکی از آزمایشگاه‌های دانشگاه شیکاگو تولید شد. این اتفاق زمانی رخ داد که تیم او مشغول بمباران کردن هسته اورانیوم با نوترون بودند. این پروژه (که با نام Chicago Pile-1 شناخته شد) با فوریت تمام در ۲ دسامبر ۱۹۴۲ به بهره‌برداری رسید و بعدها به بخشی از پروژه منهتن تبدیل شد. طی این پروژه رآکتورهای بزرگی را برای دستیابی به پلوتونیوم و استفاده از آن در سلاح هسته‌ای در هانفورد واشینگتن راه‌اندازی کردند. پس از جنگ جهانی دوم دولت ایالات متحده که می‌ترسید پژوهش های هسته‌ای باعث گسترش دانش هسته‌ای و در نتیجه سلاح هسته‌ای شود کنترل‌های سخت‌گیرانه‌ای در مورد پژوهش های هسته‌ای اعمال کرد و به طور کلی بیشتر پژوهش های هسته‌ای بر روی اهداف نظامی متمرکز شوند....