کتاب جريان شناسی سیاسی در ایران نوشته علی دارابی
اين كتاب از معدود آثاري است كه به بازخواني آرايش نيروهاي سياسي در ايران، جناح ها، صف بندي ها و ائتلاف ها، بعد از انقلاب اسلامي ايران مي پردازد. از مهمترين فصل هاي كتاب، تبيين مفهومي و جامعه شناختي جريان اصول گرا، اصلاح طلب، روحانيت و جريان سوم را مي توان نام برد كه در قالب جريان هاي سياسي اسلام گرا هركدام به تفصيل مورد بررسي قرار گرفته اند. نويسنده در مقدمه ي كتاب، «آگاهي يافتن از اين كه هر جريان از چه ماهيت فكري اي برخوردار است و شناخت نقاط قوت و ضعف آن براي نسلي كه جست و جوگر تاريخ رويش، پويش و خيزش جريان ها است» را از مقاصد اين تاليف برمي شمرد. وي همچنين براي معرفي مباني نظري و كارنامه ي عملي جريان هاي سياسي، پيشينه ي نظري و عملي و تحولات مواضع اين جريان ها را از شهريور 1320 تا 57 در يك فصل بررسي كرده و اثري جامع و مفيد در اين زمينه را در اختيار مخاطب قرار داده است. يكي از مهمترين وجوه تمايز اين كتاب نسبت ساير آثار مشابه اين است كه در نقد و ارزيابي جريانات سياسي در اثر بر خلاف بسياري از آثار گذشته كه شايد تنها به بيان اشكالات و ايرادهاي جريانات و صاحبنظران پرداخته اند بدون آنكه آنها را مورد نقد قرار دهند در اين اثر نويسنده تلاش كرده است ديدگاهها و نقطه نظرها و آراء جريانات و اشخاص را مطرح و سپس به نقد آنها بپردازد.