کتاب لبخند ستیزان نوشته محمد جواد مظفر
تاملی در جامعه مدنی و دشمنانش لبخند ستیزان همواره در کار محو هر آن چه که بتواند خنده بر لبان مردم بنشاند هستند. آنان دل بسته ی غم و درد و رنج اند. روانشان با شادی و نشاط بیگانه است. تلاششان صرف ایجاد شرایطی می شود که عزا و ماتم را در جامعه بگسترد. خماریشان به هنگام شور و نشاط است و نشئه گی شان در عزاداری. با مفهوم (زندگی) بیگانه اند و از مظاهر آن بیزار. بسشتر به (مرگ) عشق می ورزند و اگرچند صباحی حرفی از (مرگ) در میان نباشد، (مرگ) آفرینی می کنند، تا از خماری درآیند. چرخیدن در قبرستان را به تفریح در پارک و باغ و بوستان و نظاره ی گل و آب و سبزه و طبیعت ترجیح می دهند. از هرچه زیبایی هست متنفرند و آن را از مظاهر شیطان می دانند... ... بخش عمده ی کتاب (لبخندستیزان) حاصل کار قلمی و فکری نویسنده، پس از جنبش دوم خرداد 76 است. فصل کوتاهی نیز با عنوان (آغاز راه) به سالهای اول دهه ی دوم انقلاب اختصاص دارد، که تصویری گذرا از دغدغه های نویسنده را پیرامون حکومت و مردم پیش روی خواننده قرار می دهد. مطالب کتاب، از آن جا که با احساس و از سر درد نوشته و بیان شده است، خواننده را با نویسنده همراه و همدل می کند. چرا که: (سخنی که از دل برآید، لاجرم بر دل نشیند)...