کتاب چهار فصل در بازخوانی شعر اثر محمد رحیم اخوت
شعر هنری است كه از زبان سرچشمه گرفته است و تداوم آن یكی از واقعیات مسلم تاریخ است. تا آن‌جا كه می شود آن را عنصری از عناصر تعریف ادم شمرد. اما این هنر سرچشمه گرفته از زبان ، در طول تاریخ پرفراز و نشیب انسان همواره به یك معنی باقی نمانده است. شعر كه زمانی عامل تنظیم‌كننده فعالیت‌های بدنی جمعی در حیطه كار بود ، در عصر اسطوره ، محمل باورهای اسطوره‌ای و اوراد و عزایمی شد كه سرسپردگی بشر را به نیروهای طبیعی بازمی‌گفت. سپس در عصر آیین و مذهب ، بنیاد آیین‌ها و مناسك مذهبی شد و در عصر خردورزی ، تصوركننده جهانی كه انسان خردورز آن را در برابر واقعیتی كه دانش به او عرضه می‌داشت می‌آفرید. سقراط می‌گفت : فلسفه چیزی جز ژرف‌اندیشی درباره مرگ نیست. اگر فلسفه ژرف‌اندیشی درباره مرگ است، شعر و هنر را می‌توان نفی مرگ دانست. كتاب حاضر حاوی مقالاتی از نگارنده در خصوص شعر و شاعری است. بازخوانی سروده‌ای از محمد حقوقی با عنوان مرثیه‌ای برای رباب ، رو در روی هستی از ضیاء موحد و بختك از كیوان قدرخواه به انضمام درج چند سروده از هریك از شاعران یاد شده دیگر مطالب كتاب را تشكیل می‌دهد.