برای این کتاب یادداشت مفصلی نوشته بودم که چون حقایقی درباره شهریار و متولیان استان او را در برداشت.و طبعا موجب اشفتگی خواب عده ای از شهریارشناسان می شد.عجاله ان را کنار گذاشتم.البته من چندان در قید و بند مسایلی از این دست نیستم.و شخصا ترجیح می دادم همان یادداشت با این کتاب همراه میشد.اما چند تن از دوستانم که من درصداقتشان هیچ تردیدی ندارم.گفتند این حکایت را این زمان بگذار تا وقت دگر و من نیز به احترام انها پذیرفتم.
درباره شهریار بسیار گفته اند و نوشته اند ولی هموز چهر حقیقی این شاعر بزرگ ادبیات ایران که به اعتباری در تاریخ شعر این سرزمین جایگاهی خاص و منحصر دارد و همچنان ناشناخته مانده است.گفتم جایگاهی خاص و منحصر و از این سخن قصدم به هیچ وجه ترجیح مطلق شهریار بر دیگر بزرگان شعر این اب و خاک نیست.بلکه می خواهم با توجه به گستردگی تنوع و نقش تاریخی خلاقیت شهریار در دو زبان فارسی و ترکی این نکته را یاداور شوم که او بزرگترین شاعر دو زبانه سراسر تاریخ ادبیات ایران است