کتاب اسماعیلیان پس از مغول نوشته نادیا ابوجمال
هدف اصلي نويسنده در كتاب بررسي چگونگي وضعيت جامعه اسماعيلي پس از فتح ايران به دست مغولان در اواسط سده هفتم هجري/ سيزدهم ميلادي است .نويسنده معتقد است "بر خلاف ادعاهاي عطاملك جويني، تاريخ نگاري كه در خدمت هولاكو بود، جامعه نزاريان ايران بر اثر حمله مغول كاملا نابود نشد . افراد بي شماري قتل عام شدند و بخش اعظم آثار ادبي نزاريان از بين رفت، معذالك امامت نزاريان كه بسيار با اهميت بود در سلاله ركن‌الدين خورشاه، آخرين فرمانرواي الموت ادامه يافت و به اين ترتيب شالوده اساسي تشكيلات مذهبي آنها، يعني "دعوت "بر جاي ماند .با سقوط الموت، دوران تاريكي از تاريخ نزاريان آغاز گرديد كه نزديك دو قرن تا ظهور امامان اسماعيلي در روستاي انجدان، در مركز ايران در حدود اواسط سده نهم هجري/ پانزدهم ميلادي به درازا كشيد .امامان اسماعيلي پس از ظهور، حيات دوباره‌اي به دعوت نزاريان و فعاليت ادبي بخشيدند نزاريان ايران در اين مدت دو قرن، هيچ اثري از دكترين خويش پديد نياوردند و به رعايت تقيه پرداختند و با پنهان كردن عقايد خود و پذيرش تصوف و ديگر انواع پوشش‌ها، خود را از تعقيب و شكنجه‌ها مصون داشتند . "مولف پس از ذكر خلاصه‌اي از سير تاريخي تكامل سازمان دعوت اسماعيلي، به بررسي نقش اساسي اين سازمان در توانا ساختن اسماعيليان ايران براي حراست از هويت مذهبي و همبستگي جامعه اسماعيلي در آن دوران دشوار، برآمده است .