کتاب ایران معمار برجسته ی تمدن در شمال هند نوشته احمدرضا بهنیافر
در پژوهش حاضر محدوده زمانی و مکانی مورد پژوهش دارای اهمیت است. محدوده زمانی قرن هشتم تا دوازدهم هجری قمری نسبت به ادوار پیشین و حتی پس از آن از اهمیت خاصی برخوردار است. چون به دلیل وجود عوامل دافعه ی فراوان در ایران مانند حمله مغول، دوره فترت سقوط ایلخانان تا ظهور صفویه به ویژه حملات تیمور و نیز اقدامات و سیاستهای اعمال شده توسط برخی پادشاهان صفویه مهاجرت نخبگان ایرانی به هند سرعت بیشتری پیدا کرد. از طرف دیگر عوامل جاذبه در شبه قاره هند به ویژه در دولت گورکانیان موجب جذب بسیاری از نخبگان ایرانی به دربار سلاطین هندی گردید. محدوده مکانی شمال هند نیز از این جهت حائز اهمیت است که برخلاف جنوب شبه قاره که علیرغم حضور ایرانیان مهاجر بیشتر متاثر از اعراب و فرهنگ عربی بود و در مظاهر مختلف تمدنی از تمدن یمن، عدن و شبه جزیره عربستان تاثیر پذیرفته بود شمال هند نخستین کانون پذیرش ایرانیان مهاجر و نخبگان ایرانی بود و در واقع این بخش از هند مسیر اصلی ورود ایرانیان به این سرزمین محسوب میشد.