تلخ و شیرین

کتاب تلخ و شیرین اثر محمدعلی جمال زاده

در این رمان جمع آورنده :علی دهباشی 1337- مقدمه ی محمد علی جمال زاده بر نوشته خویش: تو ز تلخی ، چون که دل ، پُر خون شوی ، پس ز تلخی ها همه بیرون شوی . زآن حدیث تلخ ، می گویم تو را ، تا ز تلخی ها فرو شویم تو را . . . (مثنوی مولوی) خوانندگان عزیز ! باز به یاری پروردگار تعدادی از داستان های تازه و کهنه ی خود را به شکل کتابی به اسم «تلخ و شیرین» به هموطنان گرامی تقدیم می دارم... و امیدوارم با همه ی خامی و عیب ها و نقص هایی که دارد، ساعتی چند کام خوانندگان را شیرین ساخته ، تلخکامی روزگار را از خاطرشان ببرد ! چه تلخ و چه شیرین،هر چه هست شمّه ای از از زندگانی تلخ و شیرین مردم مظلوم و محبوب و دوست داشتنی این سرزمین است،که ما آن را وطن یه به اصطلاح امروز ، میهن خود می خوانیم . امید است در این قصه ها آنچه مربوط به دوره های گذشته است،ما را به یاد آن روزگار بیندازد،و موجب پیوند تازه ای میان ما و آنها گردد،و رشته ی دلبستگی ما را با آن دوران،از آنچه هست،استوارتر سازد،چه آینده هر چه باشد،باز ریشه اش در گذشته است . . . و نمی توان منکر شد که احترام به گذشته ها،خصوصا گذشته های خوب و دلپذیر،که می توان آن را تاریخ و ملیت و سنن نام نهاد،و قوام قومیت و سیادت دانست،از شرایط آدمیت و از ارکان مسلّم تمدن واقعی به شما می آید،و انصاف نخواهد بود که ما آن را به چیزی نگیریم و به رایگان از دست بدهیم. شماره ی دیگری از این قصه ها در شرح و بیان پاره ای از اوضاع و احوال کنونی مملکت ما و مردم ماست،و نمونه ی بسیار ناچیزی از هزاران مصائب و بدبختی هایی که همه گفتنی و نوشتنی است . . . آشکار است که این داستان ها نیز چون بقلم کسی است،که دست قضا و قدر عمری است که او را از وطن مألوف به دور انداخته،بی عیب و نقص نیست،و نویسنده نیز ابدا چنین ادعایی ندارد، و از فرستادن زیره به کرمان شرمنده است،ولی همینقدر برای رضای خاطر و مباهاتش کافی خواهد بود،که در این دوره ی تحول که بسیاری از مبادی اجتماعی و فکری مملکت ما دستخوش تغییر و انقلاب است،و صدای ضعیف نارسای او نیز،با آواز پر جوش و خروش نویسندگان جوان و پر شور این دوره هم آهنگ باشد، و از این راه دور بگوش هموطنانش برسد. ژنو ، شهریور 1334، سید محمدعلی جمال زاده