پرستوهای مهاجر

کتاب پرستوهای مهاجر نوشته نازخند صبحی

تا زماني كه در وطن خودت هستي و عزم رفتن داري ٬ از رفتن هراسي نداري اما دور از وطن وقتي خيال ماندن داري ٬ از ماندن هراسناكي. ويژه در غروب هاي دلگيري كه ترس از همه چيز پنجه در گلويت مي افكند ... دلم گرفت اي هم نفس پرم شكست تو اين قفس تو اين غبار ٬ تو اين سكوت چه بي صدا نفس نفس