کتاب دفترچه ممنوع اثر آلبا دسس پدس ترجمه بهمن فرزانه
والريا زن مسنی است كه زندگي خیلی معمولي و پيش پا افتاده اي داشت و با كمك وام هاي گوناگون بسیاری كه علاوه بر حقوق خود و همسرش دريافت مي كند چرخ زندگي چهار نفره شان ( يعني خودش، ميشل همسرش و ميرلا و ريكارد ، دوفرزندش) را مي گذارند. وي خسته از بار مشكلات و حر ما نهاي به دوش كشيده در اين سالها، درست زماني كه در مرداب روز مرگي و زمان از دست رفته فرو مي رود، نوري تازه در زندگيش دميده مي شود و او را به دست هيجانهاي ناشي از عشقي متنوع مي سپارد، او تنها راه چاره را در درد و دل كردن ميابد. اما نه براي موجودي زنده بلكه دفترچه اي سياه و چرمي كه او به تازگي خريداري كرده همدم و مونس او مي شود دفترچه اي كه هيچكس از وجود آن آگاه نيست و... سبك نوشتاري داستان كه به يك روزنگاري شباهت دارد انسان را در خاطرات گذشته و لذتهاي حال و ترسهاي آينده با خود همراه مي كند، و باعث مي شود كه همواره در هر زمان خواننده با راوي داستان همگام شود تا انتهاي عميق ترين احساسات وي پيش برود. در عين حال داستان از دور نمايه اي عشقي بهره مي برد كه علي رغم وجود اين الگو در بسياري از زندگي هاي امروزي ، حس كليشه بودن را در انسان بر نمي انگيزد و تنها باعث به وجود آوردن رشته اي از الفت و انس بين موضوع رمان و راوي و خواننده مي گردد. در واقع اين روز مرگي كه اكثر ما به آن دچار هستيم و درگيري با مشكلاتي كه هر يك به نوعي در ميانسالي با آن ها مواجه مي شويم مانع از بر خورداري از آن عشق اوليه درماني مي گردد و از منشا اصلي وجود خويش ، يعني عشق- فاصله مي گيريم درست مثل والريا از دغدغه هاي نسل بعد- كه همان فرزندان جوان وي مي باشند- از او موجودي افسرده و وازده بر جاي گذاشته كه به نا چار براي بقاي روحي خويش در گير ماجراي احساسي و رابطه اي خارج از ازدواج مي شود كه در نهايت، نه تنها به او در رفع مشكلاتش كمك نمي كند بلكه سنگي افزون بر سنگهاي ديگر براي پاي لنگش مي شود و خود دغدغه اي ايست جديد براي روح خسته و تنهاي وي، تا حدي كه او براي كاستن از بار اين گناه و نگراني مجبور به روزنگاري خاطراتش در دفتر چه اي مي شود كه پنهان كردن آن از ديد اعضاي خانواده اش خود كاري است بس دشوار.