کتاب باور درمانی نوشته براهیم خواجه نوری - لیدا مشفق
خودآموز روانشناسي عملي و خودشناسي به طريقه سهل و آسان باور یا عقیده، فکری است که انسان به درستی آن یقین دارد و آن را به عنوان یک حقیقت مسلم پذیرفته و قبول کرده است و از آن به عنوان مقیاس و ملاک ومعیار سنجش و قضاوت درباره افراد، پدیده های پیرامونش و حتی رخدادهای جهان هستی استفاده می کند. در لغت نامه، باور، به معنای انتخاب کردن و برگزیدن و برتری دادن نیز به کار می رود، که ملاک مقایسه و سنجش خوب و بد قرار می گیرد. اولین منشأ ایجاد باور در شخص، والدین، مدرسه، محیط و یا فرهنگ جامعه است که می توان آنها را باور موروثی نامید. همان طوری که می دانید، وقتی بچه ای به دنیا می آید، ذهنش از معیارهای خوب وبد خالی است و باوری ندارد، ولی به تدریج (مخصوصاً از والدین) می آموزد که چه چیز خوب است و چه چیز بد و در بعضی موارد حتی تا آخر عمر، خوب و بد را با آن ملاک ها می سنجد. تلقین و تبلیغات و مخصوصاً تکرار آن ها نیز می تواند در اشخاص باوری را ایجاد و در ذهن راسخ نماید. این عامل اگرچه به ظاهر اکتسابی است، ولی در حقیقت چون بدون بررسی و تجزیه و تحلیل در ذهن جای گرفته، بیشتر به نوع اول (یعنی باور موروثی) شباهت دارد، و سیستم مغزشویی یا شستشوی مغزی، در واقع چنین روشی است که با تلقین و تبلیغ و تکرار، باوری را در شخص بوجود می آورند، بدون اینکه فرصت تعمق و بررس به او داده شده باشد. یکی دیگر از منشاء های ایجاد باور، گرایش به نقطه مقابل آن چه مورد نفرت انسان است می باشد. یعنی ما نقطه مقابل چیزی را که از آن نفرت داریم خوب می پنداریم. مانند این که انسان باور کند که دشمن ؛ دشمن او، دوست اوست. و چهارمین عامل ایجاد باور کشف حقیقت از راه تجزیه و تحلیل و دوباره سنجی درباره پدیده هاست که این را ما راه صحیح ایجاد باور می دانیم و حتی معتقدیم که باورهای موروثی یا اکتسابی هم باید به مرور و به تدریج دوباره سنجی شوند.