کتاب انقلاب تاریخ نگاری فرانسه نوشته پیتر برک
مكتب آنال این کتاب که با سخن مترجم آغاز می شود از یک مقدمه و پنج فصل تشکیل شده است. در مقدمه نویسنده هدف اصلی از نگارش کتاب را ایجاد فرصتی برای خواننده دانسته است که نهضت آنال را بتواند به عنوان یک کل بنگرد. او خود در این مسیر از شیوه‌ی تاریخ‌نگاری بهره‌گرفته و به نوعی تاریخ نهضت آنال را در سه نسل دنبال کرده است. نویسنده این کتاب را رساله‌ای شخصی نیز می داند چراکه خود در طول این سی‌سال از همراهان آنال بوده است؛ با این حال تصریح می کند که با حسرت در برابر وسوسه‌ی نگارش مطالعه‌ای مردمنگارانه از ساکنان بلوار پنجاه و چهارم راسپیل ��" نیاکان، ازدواج‌های درونی، انجمن‌ها و شبکه های پشتیبان آنها، شاگردی کردن، شیوه‌ی زندگی، ذهنیت ها و غیره- پایداری کرده است؛ حسرتی که خواننده هم در آن شریک است. در فصل نخست به " نظام تاریخ‌نگاری پیشین و نقد" آن پرداخته می‌شود. جریان مسلط تاریخ‌نگاری از عصر هرودت و توسیدید در غرب، روایت رخدادهای سیاسی و نظامی بود. این جریان در عصر روشنگری به چالش کشیده شد. از میانه‌ی قرن هجدهم برخی از اندیشمندان و مورخان به" تاریخ جامعه" یعنی تاریخی که منحصر به جنگ و سیاست نبود توجه کردند؛ به عنوان مثال قوانین و تجارت ،مسائل اخلاقی و طبایع محور توجه اثر معروف رساله طبایع و آداب ملل ولتر بود. اما تا 1900م. همچنان مورخان حرفه‌ای دلبسته‌ی تاریخ سیاسی بودند در این دوره با رواج شیوه‌های علوم اجتماعی و تفکر اجتماعی، امپریالیسم تاریخ سیاسی شکسته شد. مورخان اقتصادی نقش مهمی در انشقاق از تاریخ سیاسی داشتند و رشته‌ی نوین جامعه‌شناسی نیز انتقادات جدی بر رویدادنگاری سیاسی و نظامی حاکم بر تاریخ‌نگاری غرب وارد کرد. به عنوان مثال کنت جریان مسلط تاریخ‌نگاری را "تفصیلات خرد کودکانه" نامید واز " تاریخ بی نام و نشان ها" حمایت کرد. هربرت اسپنسر نیز زندگی نامه‌ی شاهان را آنچنان کم مایه دانست که حتی چیزی برای آموزش کودکان هم ندارند و روشنی بخش علوم اجتماعی نیستند.