کتاب برج فرازان نوشته باربارا تاکمن
تاریخ نویسی شکل های مختلفی دارد که یک سر آن داستانسرایی است و سر دیگر آن پژوهشهای آکادمیک صرف با انبوهی از ارجاعات و اسناد. در میانه اینها، کارهایی هم پدید می آید که در عین تاریخی بودن، شیرین هستند و خیلی سر به سر خواننده عمومی برای مراجعه به مدارک و اسناد نمی گذارند و همزمان روان می نویسند آنچنان که برگ اول که خوانده می شود کتاب تا پایان خوانده می شود. باربارا تاکمن از این دسته نویسنده هاست که در وطن ما نیز مانند آنها کم است اما پیدا می شود. با این حال رفتن سراغ سوژه های خاص جالب است . این بار وی بعد از كتاب تاریخ بی خردی ؛ به وقایع تاریخی بين سال هاي ۱۸۹۰ تا ۱۹۱۴ و آغاز جنگ جهانی اول در اروپا می پردازد و چهره های شاخص اروپا در این مقطع زمانی را معرفی می کند و يادةور مي شود كه سیاستمداران افرادی عقب مانده هستند که مدام اشتباه می کنند و سیاست هایی را که مخالف منافع ملی آن است در پیش می گیرند به رغم آن که در گذشته بارها و بارها آن موارد تجربه شده است. ... سالهایی که به دنبال آمد، به نوشته گراهام والاس، سرشار از ژرفترین و شدیدترین و قهرمانی ترین تلاشی بود که آدمی تا آن روز به خود دیده بود. هنگامی که این تلاش به انجام رسید، پندارها و اشتیاقهایی که تا ۱۹۱۴ هنوز صورت امکان داشت، آهسته آهسته در دریایی از نومیدیها و سرخوردگیهای کوه پیکر فرو رفت و غرق شد. بزرگترین سودی که بشر از پرداخت این بهای گران به دست آورد، بینشی دردناک نسبت به حدود توانایی خویش بود... تمامی وقايعی که منجر به وقوع جنگهای جهانی شد، تحولات اجتماعی، سياسی، اقتصادی اروپا، آمريکا، روسيه و ژاپن، ظهور ايسمها همگی مواردی هستند که پاسخ بسياری از سوالات ما را در مورد چرايی و چگونگی پيشرفت جهان غرب و نيز جامعه سنتی ژاپن خواهند داد. همچنين پس از خواندن اين کتاب درمی‌يابيد که چه شباهتهای فراوانی ميان سير تحولات جامعه امروز ما با دوره مورد بررسی در اين کتاب وجود دارد. «برج فرازان» که در دوران عظمت تمدن اروپا برپا داشته شد، بنایی بود برآمده از حشمت و شکوه و زیبایی و نیز سردابهای تاریک. ساکنان برج در قیاس با عصر آینده، روزگاری سپری کردند توام با اتکای به نفس و اطمینان و امید بیشتر، جلال و جاه و زیبایی و بریز و بپاش زیادتر، آسایش و فراغ خاطر و خرمی بالاتر، لذت فزونتر از همنشینی و گفتگو با یکدیگر، ستم و ریای گسترده‌تر، بینوایی و نیاز سخت تر، احساسات دروغین و سطحی وافرتر، در برابر بی مایگی با بردباری کمتر، از کار احساس غرور ژرفتر، از مشاهده طبیعت وجد شدیدتر، و نشاط و شادابی سرشارتر. دنیای آن روزگار از بسیاری چیزها برخوردار بود که باید اکنون از کف رفته محسوب شود. صرف نظر از اینکه چه به جای آن به دست آمده باشد....