کتاب اسماعیلیه و قرامطه در تاریخ که در سال هزار و سیصد و هفتاد و هفت چاپ شده می باشد.این اثر توسط عارف تامر نوشته شده است.که انتشارات آن ج‍ام‍ی می باشد.و با ترجمه حمیرا زمردی انجام گرفته است.و با جلد شومیز منتشر شده است. عمل به باطن موجب نجات و رستگاری می باشد و عمل به ظاهر سبب هلاکت و تباهکاری است.قائم در عقیده ی آنان کسی می باشد که به پیامبری برخیزد و آیینی نو آورده است و دین محمّد را از بین برده است و نسخ کند به این سبب محمد بن اسماعیل را از پیامبران اولوالعزم می دانسته است. قرمطیان عقیده داشته اند که قرآن ظاهری داشته و باطنی و گفته است و هر انسان در پی تأویل رود از فرشتگان نیکوکار می باشد و هرکس به ظاهر کار کند.چیزی که در دید و نظر کتاب و سنّت آمده تمثیلهایی می باشد که در زیر آن ظاهر مفهوم هایی ژرف نهفته می باشد و منظور شارع مقدس و عمل به باطن کتاب و سنّت می باشد.