کتاب تحریم تنباکو در ایران اثر نیكی آر. کدی
قیام تنباکو در ایران اولین جنبش عمومي و گسترده ناشي از اتحاد عمومي با علما بوده است. ناصرالدين شاه با عقد این قرار داد در ماه رجب سال ۱۳۰۷ قمري (۱۲۶۸ خورشيدي) امتياز تنباكو را به مدت پنجاه سال به يكي از اتباع انگليسي به نام تالبوت سپرد. اعطاي اين امتياز به تالبوت كشت كاران تنباكو خريداران و فروشندگان آن را مواجه با نگراني و آسيب مي‌كرد. با اين اقدام در حقيقت انبوه اصناف بازاريان تنباكو به يك شركت بيگانه فروخته شدند و اين عده ناگهان متوجه شدند كه در واقع از كسب و كار مستقل خود منع و تبديل به فروشندگاني شده‌اند كه در مقابل كار براي يك شركت انگليسي دستمزد دريافت مي‌دارند. ولف (سياست‌مدار متنفذ انگليسي كه با دادن رشوه انحصار تنباكو را به تالبوت واگذار كرد) و دوستان بازرگانش بدليل عدم شناخت از بافت اجتماعي ايران نتوانستند موضع اصناف و قدرت بازاريان ايراني را درك كنند. از سوي ديگر اصناف و بازارايان شهر نشين بر خلاف روستائيان از پشتوانه كافي برخوردار بودند. آنها اقتدار مالي و ارتباط تنگاتنگي با علماي ديني داشتند بطوريكه اگر علما و اصناف دست بدست هم مي‌دادند مي‌توانستند مردم را در سراسر كشور به قيام دعوت كنند.