کتاب طب در دوره صفويه اثر سیریل الگود
دانش پزشکی،عمری همپای عمر آدمی در کرهء خاک دارد.بیماری همچون گرسنگی و تشنگی و مرگ،پیوسته همراه انسان بوده است.و چون آدمی را از تندرستی گریزی نیست این شاخهء معرفت بشری پیشرفت کرده است. بیماری،راهنمای ماست که بدانیم در کجا از قوانین طبیعت سرپیچی کرده‌ایم و نیز چونان روزنه‌ای است که می‌توان از آن به برخی شگفتی‌های تن آگاهی یافت.اگر بیماری نبود،ژرفای دانش پزشکی امروزی چنین نبود. بر ما ایرانیان است که بر این اساس،تاریخ پزشکی بنیادینی را فراهم آوریم.شاید برخی بپرسند این کار چه سودی در پی دارد که باختر زمینیان به آن علاقمندند و ما به آن بی‌تفاوتیم.شاید،بخشی از پاسخ آن باشد که این کاوش‌ها و پژوهش‌ها،هوی٧ت اقوام و ملل را مشخص می‌کند و به راستی شناسنامهء آنها به شمار می‌آید. دیگر آنکه شاید در بخش‌هایی،ما از نظر آگاهی،کمبودهایی داشته باشیم که با افزودن آن پیشینه‌ها،معرفت خود را کامل‌تر خواهیم کرد. سود دیگر این کنکاش‌ها،عدم تکرار کارهای انجام شده است