هوشنگ گلشیری متولد سال هزار و سیصد و شانزده در شهر اصفهان و در سال هزار و سیصد و هفتاد و نه در شانزده روز خرداد در شهر تهران فوت نمود. هوشنگ گلشیری یک نویسنده بزرگ ایرانیست که فعالیتهای ادبی بسیاری چون ترجمه و نویسندگی وو سردبیری نشریات را داشته منجمله مجلهٔ کارنامه بود.ایشان را پس از صادق هدایت، تأثیرگذارترین داستاننویس ایرانی میشنانسند و اوج شهرت او با نوشتن داستان کوتاه یا هماتن رمتان مشهور شازده احتجاب درپایان دههٔ چهل خورشیدی میباشد.. و انرا از تکنیکیترین داستانهای ایرانی میشناسند. هوشنگ گلشیری با ایجاد جلسه های هفتگی داستانخوانی و نقد داستان از سال شصت و دو تا پایان عمر خود نسلی از نویسندگان راتربیت نمود که در دهه هفتاد خورشیدی به شهرت رسیدنداو همچنین عضو و یکی از موسسان کانون نویسندگان ایران و از بنیانگذاران حلقه ادبی جُنگ اصفهان بود.
فروش کلیه کتاب های هوشنگ گلشیری
مجموعههای داستانهای کوتاه
مثل همیشه (۱۳۴۷)
نمازخانه کوچک من (۱۳۵۴)
جُبّهخانه (۱۳۶۲)
پنج گنج (۱۳۶۸)
دست تاریک دست روشن (۱۳۷۴)
نیمهٔ تاریک ماه (برگزیده آثار- کتاب اول ۱۳۸۰)
داستانهای بلند
حدیث ماهیگیر و دیو (۱۳۶۳)
رمانها
شازدهٔ احتجاب (۱۳۴۸)
کریستین و کید (۱۳۵۰)
بره گمشده راعی (۱۳۵۶)
معصوم پنجم یا حدیث مرده بر دار کردن آن سوار که خواهد آمد (۱۳۵۸)
در ولایت هوا، تفننی در طنز (۱۳۷۰، در سوئد).
آینههای دردار (۱۳۷۰)
جِننامه (۱۳۷۶، نشر باران، سوئد)
فیلم نامه
دوازده رخ (۱۳۶۷، انتشارات نیلوفر)
آثار غیرداستانی
۱۳۶۱ -ویرایش گلستان سعدی نسخهٔ تصحیح شدهٔ محمدعلی فروغی.
۱۳۷۸ - باغ در باغ مجموعه مقالات
- در ستایش شعر سکوت، (دو مقالهُ بلند در بارهُ شعر).
۱۳۷۶ - جدال نقش با نقاش، بررسی آثار سیمین دانشور (از آتش خاموش تا سووشون)