کتاب قصه هاي شيخ ااشراق نوشته شده به دست شهاب الدين يحياي سهروردي (549-587) به خاطر ابلاغ ايده هاي فلسفي و عرفاني پيچيده اي به وجود نيامده است كه بشود آنها را به صورت هاي ديگري هم بيان كرد، بل كه زاييده ذهنيت خلاق فيلسوف و عارف بزرگي اند كه قصه نويس چيره دستي هم بود . اين قصه ها همان رساله هاي معروف به « رساله هاي عرفاني» شيخ اشراق اند كه در اين ويرايش به صورت مجموعه اي از هشت قصه هاي كوتاه به هم پيوسته در آمده اند- قصه هاي خوش ساختي نوشته استادي كه نه يك عارف خانقاه نشين بود و نه يك حكيم مفسر آراي ديگران نبوغ اين مرد بزرگ، بيشتر از هر جاي ديگر در اين قصه هاست كه تجلي مي يابد. اين كتاب يكي از كتاب هاي مجموعه « بازخواني متن» است. در اين مجموعه ، ويرايش هاي جديدي از برجسته ترين آثار ادبيات فارسي عرصه مي شود: تماميت اثر و سبك متن دست نخورده باقي مي ماند و با پيراستن برخي فرعيات و فصلبندي و تدوين مجددد و پارا گراف بندي و نقطه گذاري و به كار بردن يك رسم الخط يكدست، متن به صورتي در مي آيد كه براي عموم خوانند گان علاقه مند و خواندني باشد.