شاید حرف آخر

کتاب شاید حرف آخر اثر مسعود بهنود

شاید بشود نوشته های چاپ شده او را به سه گروه تقسیم کرد. دسته اول نمونه های مقالاتی هستند که در طول سالیان در نشریات مختلف نوشته و بعد به رسم معمول روزنامه‌نگاران، این مقاله‌ها هر از چند گاهی در کتابی جمع‌آوری و منتشر شده است. از آنجا که بهنود روزنامه‌نگار پرکاری است، تعداد اینگونه کتابهایش از بقیه روزنامه‌نگاران بیشتر است. از “دو حرف” و “حرف دیگر” بگیرید تا “ما می‌مانیم” و “گلوله بد است” و “شاید حرف آخر”. بعد می‌رسیم به کتاب‌های تاریخی. “تاریخ‌نویسی” بهنود با کتاب نامدار “دولتهای ایران: از سیدضیا تا بختیار” آغاز می‌شود و موفقیت و استقبال بی‌نظیر از این کتاب (از سال 1367 تاکنون این کتاب بیش از ده بار تجدید چاپ شده)، رسانه‌نویس ما را مشتاق به تاریخ‌نویسی می‌کند. در قفسه کتاب‌های بهنود من “275 روز بازرگان” و “کشته‌گان بر سرقدرت” را هم در کنار “از سیدضیا تا بختیار” قرار می‌دهند. و بالاخره می‌رسیم به داستان‌های تاریخی.