نگون بخت

کتاب نگون بخت نوشته فئودور داستایوفسکی

فئودور ميخايلوويچ داستايوفسكي به‌ خوبي زندگي مردم‌ را درك ميكرد ;زيرا خودش‌ نيز برخاسته‌ از دل‌ مردم‌ بود. فقر وگرسنگي در آن‌ دوران‌ گريبان‌گير بسياري از مردم ‌روسيه‌ بود و داستايوفسكي نيز از اين‌ رو معتقد بود بهترين‌ سوژه‌ براي نوشتن‌داستان‌، دقت‌ در زندگي مردم‌ جامعه‌ است‌. لذا روزها يك صندلي در كنار در خانه‌اش‌ ميگذاشت‌ و به‌ حركات‌ و رفتار مردم‌ كوچه‌ وخيابان‌ نگاه‌ مي كرد و داستاني در ذهن ‌ميپروراند و سپس‌ روي كاغذ ميآورد داستان فوق ؛نخستین رمان فئودور داستایوسکی رمان نویس مشهور روس است. این کتاب چاپ ۱۸۴۶ است. داستایوفسکی این کتاب را در زمستان سال قبل نوشته بود و قبل از چاپ، آن را به امانت نزد گریگاروویچ گذاشته بود . نکراسف ، که به همراه گریگاروییچ این داستان را مطالعه کرد با این خبر که گوگول تازه ای ظهور کرده است رمان را به نزد بلینسکی برد و آن منتقد مشهور در آن زمان بر حکم نکراسف مهر تایید زد . رمان به صورت روایت نامه ای میان دو تن است. دختری جوان و مرد مسنی از خویشاندان دخترک که در دو مجتمع در کنار هم زندگی می کنند و ترجیح می دهند به جای دیدار حضوری با هم به جهت شایعات همسایگان از طریق مستخدمه ای با هم نامه نگاری کنند. موضوع داستان روایت فقر است. عده ای این رمان را متاثر از داستان شنل نوشته ی نیکولای گوگول می دانند.