مجله كاوه

مجله كاوه

مجلهٔ کاوه به عنوان روزنامه کاوه نیز شناخته می‌شود.کاوه نشریه‌ای است به زبان فارسی که در  داخل برلین، از ۱۳۳۴ ه‍. ق. تا ۱۳۴۰ ه‍. ق. چاپ می‌شد. مؤسس این مجله، حسن تقی‌زاده بود. این مجله از جمله مهم‌ترین منابع پیرامون باستان‌گرایی در ایران به شمار می‌آید. محتویات

چاپ و نشر کاوه به دو دورهٔ اول و دوم تقسیم می‌گردد. دورهٔ اول چاپ مجله از ۱۸ ربیع‌الاول ۱۳۳۴ ه‍. ق. / ۲۴ ژانویهٔ ۱۹۱۶ آغاز شد و تا شمارهٔ ۱۵، مورخ ۱۸ ذی‌القعدهٔ ۱۳۳۷ ه‍. ق. طول کشید. این دوره مقارن بود با جنگ جهانی اول. در این مدت، کاوه یک نشریهٔ سیاسی بود که بیشتر محتوای آن طرفداری از آلمان و متحدانش (عثمانی، اتریش و بلغارستان) بود. در دورهٔ جدید که از سال ۱۳۳۸ تا ۱۳۴۰ ه‍. ق.، به طور منظم هر ماه یک شماره منتشر می‌شد، و با خاتمهٔ جنگ جهانی، کاوه دیدگاه سیاسی خود را رها کرده و محتوایی ادبی – فرهنگی به خود گرفت. در این دوره مقالاتی راجع به ادبیات و تاریخ ایران باستان درج می‌کرد. هزینه ویرایش و چاپ این مجله پیوسته به عهده دولت آلمان بود و این امر هویت یارانه سیاسی/فرهنگی داشت

از جمله نویسندگان این مجله می‌توان به کسانی چون محمد قزوینی، محمدعلی جمال‌زاده، حسین کاظم‌زاده ایرانشهر، رضا تربیت، اسماعیل امیرخیزی و ابوالحسن حکیمی اشاره کرد.