بچه های قالیباف خانه

کتاب بچه های قالیباف خانه اثر هوشنگ مرادی کرمانی

در این رمان امده که بچه ها مثل مارمولك به قالي نيمه بافته چسبيده بودند. روي رنگ ها كله مي كشيدند. چشم ها در تاريك روشن قاليباخانه برق مي زند . چشم ها درشت و سياه بودند و از ته گودي صورت هاي زرد ، نخ را مي پاييدند . نگاه ها و پنجه ها خسته و دقيق درگير ساخت و پرداخت گل هاي ريزو درشت، سرخ و زرد و شاخ و برگ هاي سبز قالي بودند. صداي گامپ گامپ كلوزا و پاكي ، پچ پچ دخترها و گريه بچه اي شير خوار با صداي يكنواخت و غم آور« نقش گو» همراه بود نقش گفتن بيشتر ناله بود زمزمه بود تا گفتن.