ارزیابی تحلیل میشل فوکو

در حال حاضر خیلی از متفكران ايراني در عرصة مطالعات سياسي ـ اجتماعي متأثر از انديشة نسبي‌گرايانة ميشل فوكو هستند؛ در حالي‌كه به دليل مباني ذات‌گرايانه و حقيقت‌گرايانه در انديشة ديني بايد از نگاه نسبي‌گرايانة گفتماني پرهيز كرد. نفي ازلي و ابدي بودن حقيقت و ناشي دانستن آن از گفتمان‌هاي خاص، سنخيتي با مباني و اصول اسلامي و لايه‌هاي آن ندارد. تن دادن به نسبت هستي‌شناختي، معرفتي و ارزشي اين انديشه با دين و مكتب فكري اسلام سازگار نيست. تنها لاية مورد قبول در انديشة فوكو ارجاع دادن به يك امر واقع و بيروني (زمينه) است كه اين بهره‌برداري نبايد به تاريخ‌گرايي و زمينه‌گرايي منتهي شود. اثر حاضر، الگوي تحليلي ميشل فوكو را در مطالعات ديني، در فصل‌هاي متعددي ارزيابي كرده است.