از شهر محمد تا سرزمین مولانا

نشسته ام و به کردارو كارهاي حضرت معشوق فکر می کنم ؛ حيران و سردرگمم . مراچه به ديداري كه به هيچ وجه مستحقش نيستم ، حتي اگرسفري جسماني باشد وديداري با چشم سركه چشم سرم سال هاست كه كور شده و به قول مولانا سرمه شيطاني برآن كشيده ام . حضرت معشوق بايد عاشقاني را به وعده گاه ببرد كه سرمه رحماني بر چشم دارند و دست كم از دور، دستي بر آتش عشق . هاي! حضرت معشوق ترا چه مي شود كه دست از دامن ما برنمي گيري؟ كست كه بتواند پاسخ هزاران پرسش مرادرباره كيفيت كارهاي تو بدهد ؟