تقلید از خدا

اولین قدم در معرفت شناسی عرفانی، نقادی عقل است و هيچ گاه عارفی نيست که در عرصۀ عرفان نظری، قبل از نقد عقل و قوای ادراکی انسان، بتواند سخن از معرفت فراعقلی، و تفکر عرفانی بگويد. ابن عربی به عنوان مؤسس عرفان نظری نيز در طرح معرفت شناسی خود، نخست به نقد عقل فلسفی و تفکر منطقی پرداخته و نشان داده است که اگر شناخت آدمی صرفاً متکی به قوای ادراکی او، و مبتنی بر روش تفکر فلسفی باشد، حاصلی جز شناخت غيرذاتی، که شناختی تقليدی است ندارد و درستی چنين شناختی کاملاً اتفاقی است و هيچ تضمينی ندارد. اکنون ما می به شناختی ذاتی و معرفتی درست هم درباره خدا و هم در اشيا و امور « تقليد از خدا » توانيم با دست يابيم.