آقا پسر به خانه می آید

کتاب آقا پسر به خانه می آید اثر ای. ای. میلن ترجمه سیروس ابراهیم زاده

نمايشنامه نمايش ؛ درمورد يك پسر است كه سالها قبل از اينكه به جنگ برود، عزيز دردانه فاميل بوده و حالا كه از جنگ برگشته مي خواهد در خانه عمويش، تمام قواعد و قوانين قبلي و حاكم بر اين جامعه كوچك را به هم بزند و قوانين خودش را پياده كند. قوانيني كه در آن ديگر كلفت و نوكر و پرده دار و ابريق دار، همه كاره به حساب نمي آيند و اين وسط فقط كساني مي توانند ادعا كنند چيزي حاليشان مي شود كه قبلا در جنگ، يكي دو بار مرگ را به چشم خود ديده اند… ‌ … از این موعظه ها زیاد شنیدم:”انسان عزیز است.”٬”زندگی انسان مقدس است.”٬”جان شیرین خوش است.”…ولی تمام اینا با اولین گلوله ای که از تفنگت خارج می شه و قلب انسانی رو سوراخ می کنه ٬از کله ات می پره بیرون…آره ٬رنگ خون برای این تیره است که نشه این جمله های قشنگو از پشتش خوند!آره٬بعد چهار سال آدم کشی دیگه این مزخرفات تو کله ی آدم فرو نمی ره…خون با خون فرقی نداره٬کافیه چشم به فورانش عادت کنه!… به هر حال، نويسنده نمايشنامه”آقا پسر به خانه مي‌آيد” در فاصله دو جنگ جهاني اول و دوم به كار بي‌وقفه نوشتن ادامه مي دهد و مجموعه داستانهاي متعدد او يكي بعد از ديگري منتشر مي شود. الن الكساندر ميلن البته در بقيه كارهايش هم آدم جدي اي است. او سري هم به حرفهاي گنده گنده مي زند و دست آخر يك رساله ضدجنگ به نام “صلح افتخارآميز” را در ۱۹۳۴ منتشر مي كند كه باعث مي شود جور ديگري نگاهش كنند! ولي با اين همه، او علاقه و توجه خاصي به دنياي كودكان داشت و ‌با خلق شخصيت “پو” همان خرس شكموي عسل دوست، محبوبيت زيادي كسب مي كند كه تاكنون به اكثر زبان‌هاي زنده دنيا ترجمه و در ميليون‌ها نسخه منتشر شده است. “خوش بيار”، “نامادري”، “مردي با كلاه شاپو” و”جوجه اردك زشت” از جمله آثار مشهور ميلن است و چه‌بسا بهترين نمونه كارش همين نمايشنامه”آقا پسر به خانه مي‌آيد” باشد. نگاه شوخ‌و‌شنگ و به ظاهر غيرمسئول بي‌درد او به جدي‌ترين و عميق‌ترين مسائل اجتماعي زمان خويش، تأمل‌برانگيز است….