دیوان کامل رهی معیری

رهی از اوان کودکی به شعر و موسیقی و نقاشی دلبستگی فراوان داشت و در این هنرها بهره‌ای بسزا یافت. هفده سال بیش نداشت که اولین رباعی خود را سرود: کاش امشبم آن شمع طرب می‌آمد وین روز مفارقت به شب می‌آمد آن لب که چو جان ماست دور از لب ماست ای کاش که جانِ ما به لب می‌آمد در آغاز شاعری ، در انجمن ادبی حکیم نظامی که به ریاست وحید دستگردی تشکیل می‌شد شرکت جست و از اعضای مؤثر و فعال آن بود و نیز در انجمن ادبی فرهنگستان از اعضای مؤسس و برجسته آن به شمار می‌رفت . وی همچنین در انجمن موسیقی ایران عضویت داشت . اشعار رهی در بیشتر روزنامه‌ها و مجلات ادبی نشر یافت و آثار سیاسی، فکاهی و انتقادی او در روزنامه باباشمل و مجله تهران مصور چاپ می‌شد. در شعرهای فکاهی و انتقادی از نام مستعار «زاغچه» ، «شاه پریون» ، «گوشه‌گیر» و «حق گو» استفاده می‌کرد. از شعرهای معروف او، خزان عشق (به عبارتی همان تصنیف مشهور “شد خزان گلشن آشنایی” که بدیع‌زاده آن را در دستگاه همایون اجرا کرد)، نوای نی ، دارم شب و روز، شب جدائی، یار رمیده، یاد ایام، بهار، کاروان، مرغ حق است. غيرت زهره بود عارض چون مشتريش گشته خلقي چو من سوخته دل مشتريش پريش زاده و حوريش بپرورده به ناز زهره آموخته ، افسون گري و دلبريش از بت آذريش ، فرق بنتواني داد نه عجب سجده برم گر چو بت آذريش