تشیع سرخ

کتاب تشیع سرخ اثر دکتر علی شریعتی

این کتاب کمیاب و بسیار جالب را به ملت خویش که بزرگترین افتخارش و دشوارترین انتخابش، راه علی و مکتب علی و ولایت علی، در سیاهترین دوره های تاریخ است. و به حوزه ی علمی امام صادق که پایگاه نگهبانی مکتب اهل بیت است و به علما، سخنوران، نویسندگان و طلاب تشیع علوی که امید مردم برای آگاهی مردم و احیا ایمان مردم به آنهاست، تقدیم می کنم. به آنها که خود، بیش از همه، قربانی تشیع صفوی اند! تشیع سرخ تشیع سیاه مذهب شهادت مذهب عزا اسلام دینی بود که با “نه”ی محمد- وارث ابراهیم و مظهر دین توحید خدا و وحدت خلق- در تاریخ انسان پدید آمد، “نه”ای که شعار توحید با آن آغاز می شود، شعاری که اسلام در برابر شرک-مذهب اشرافیت و مصلحت- با آن آغاز شد. و تشیع، اسلامی بود که با “نه”ی علی بزرگ- وارث محمد و مظهر اسلام عدالت و حقیقت- در تاریخ اسلام چهره ی خود را مشخص کرد و نیز جهت خود را. “نه”ای که وی، در شورای انتخاب خلیفه، در پاسخ عبدالرحمن –مظهر اسلام اشرافیت و مصلحت- گفت. این “نه”، به عنوان جبهه گیری نهضت شیعی در تاریخ اسلام، تا پیش از صفویه، شاخص نقش اجتماعی، طبقاتی و سیاسی گروهی بود که به محبت خاندان پیغمبر و پیروی علی شناخته می شدند. حزبی که بنایش بر “قرآن و سنت”بود، اما قرآن و سنتی که نه از خاندان اموی و عباسی و غزنوی و سلجوقی و چنگیزی و تیموری و هولاکوئی، بلکه از خاندان محمدی اعلام می شود. و تاریخ اسلام مسیر شگفتی را دنبال کرد. مسیری که در آن، همه ی قلدران و قداره بندان و خاندان ها و خان های عرب و عجم و ترک و تاتار و مغول حق رهبری امت اسلام و خلافت پیامبر اسلام را داشتند، جز خاندان پیامبر و ائمه راستین اسلام!