موئیکان دوپاری

کتاب موئیکان دوپاری نوشته الکساندر دوما

پنج جلدي درباره‌ي سال‌هاي اواخر بوربون‌ها و سلطنت شارل دهم از اينكه اكنون پس از 137 سال از مرگ الكساندر دوما، هنوز آثارش را مي‌خوانند در چيست؟ هم‌اكنون پسرش را چنان فراموش كرده‌اند كه ديگر كسي نمي‌گويد «الكساندر دوماي پدر». چگونه است كه وي در برابر بي‌اعتنايي درازمدت منتقدان و دانشگاهيان ايستادگي كرده و سرانجام امروز جايگاهي را كه در زمان حيات خود داشت- و هم‌گنانش در اينكه مقام وي در زمره‌ي چند نويسنده‌ي بزرگ رمانتيسم بود، چون و چرا نمي‌كردند- بازيافته است؟ چطور شد كه به‌رغم يكي از آخرين خواسته‌هايش كه آرميدن در مزاري ابدي در ويلر كوترت (زادگاه‌اش) بود، سرانجام بقاياي جسدش را در سال 2002 به مقبره‌ي پانتئون در پاريس آوردند و در كنار ديگر بزرگان و مفاخر ادب و فلسفه‌ي فرانسه چون ولتر، روسو، هوگو، مالرو به خاك سپردند؟ پيش از اين كار حتي پاره‌اي از هم‌ولايتي‌هايش، اهالي ويلر كوتره، تهديد كرده بودند كه بقاياي كالبدش را خواهند دزديد تا دست كسي به آن نرسد.