روزی که او خود اشکهای مرا پاک خواهد کرد

کتاب روزی که او خود اشکهای مرا پاک خواهد کرد نوشته کنزا بورو اوئه

راوي، خفته بر تختي در بيمارستان، در انتظار مرگ بر اثر پيشرفت سرطان كبد كه شايد خيالي باشد لحظه شماري مي‌كند. عينكي غواصي با پوشش سلوفان تيره بر چشم گذاشته كه مانع ديدش مي‌شود اما برايش مهم نيست چون او از اينكه در زمان حال زندگي كند منصرف شده و سعي دارد در دنياي ذهني خود براي لحظه‌اي به زندگي گذشته خود بازگردد. جان ناتان در مقاله‌اي كه در مقدمه كتاب آمده عنوان كرده است: «اوئه اين قدرت را دارد كه عواطف خواننده را نسبت به درد خود برانگيزد. زندگي، چنان كه ما آن را درك مي‌كنيم، ممكن است به اندازه‌اي كه او تجسم مي‌بخشد دلسرد كننده نباشد. اما طغيان خشم، اختلالات زندگي و سرانجام ديوانگي. جنوني كه پيوسته مدنظر نويسنده است، در واقع مشكلاتي است مربوط به همه ما و اين مشكلات و مصائب هيچگاه آنقدر از ما فاصله نمي‌گيرند كه در شناختش سردرگم شويم». …قدرت اعجاب‌انگيز اثر حاصل انفجار عظيمي از نيروست كه بين دو قطب كين‌خواهي و اشتياق، يعني هسته مركزي ديدگاه متضاد نويسنده، در حركت است. كنزابورو اوئه كاونده‌اي است كه مستقيم به سوي درد در عمق دنياي خصوصي خود نقب مي‌زند. براي نويسنده‌اي كه قابليتش از او كمتر باشد، چنين عرصه‌اي فوق‌العاده تنگ است.اما اوئه اين قدرت را دارد كه عواطف خواننده را به نسبت به خود برانگيزد.