معرکه

کتاب معرکه اثر لوئی فردینان سلین

رمان معرکه ترجمه سمیه نوروزی

 رمان جذاب معرکه ماجرایی از یک شب در سربازخانه با قلم معرکه ی سلین ، زبان سلین در این کتاب بر اساس گفتگو است. داستان ماجرای سربازی است که در قشون سواره نظام ثبت نام کرده و نیمه شب هنگام گشت زنی شبانه به قرارگاه می رسد . زبان محاوره ای و تلخ سلین ، تو را به حیرت وا می دارد . با ادبیات کلاسیک و رسمی فاصله ی بسیار دارد. خواننده لا به لای گفتگوها ، بحث ها و ناسزاها … شخصیت افراد سربازخانه را در می یابد . نویسنده تلاش مستقیم در توصیف محیط یا افراد نمی کند. طنز آمیخته با حماقت و بی فکری در تمام شخصیت های کتاب مشهود است. خلاصه‌ی پلات «معرکه» این‌چنین است: در یک شب تاریک ، وهم‌انگیز ، بارانی و دلهره‌آور ، در دل جنگ ، سرجوخه‌ی مستی به نام «لو موهو» اسم شب را فراموش کرده است و حالا جوخه نمی‌تواند پست را از نگهبانان فعلی تحویل بگیرد . به زبان ساده‌تر : یک افتضاح واقعی. ماجرا از دید شخصیت همیشگی رمان‌های سلین ، یعنی «فردینان»، روایت می‌شود . این اولین شب ورود فردینان به پادگان نظامی ا‌ست و ما پا به پای او به دل این شب سفر می‌کنیم و به هر زحمتی که هست آن را به صبح گره می‌زنیم. سلین نه اولین و نه تنها کسی ا‌ست که از جنگ نوشته است، اما بی‌گمان پاره‌ای از بی‌نظیرترین توصیفات تاریخ ادبیات از جنگ را در کارنامه‌ی او می‌بینیم. گزافه نیست اگر بگوییم هیچ‌کس به زیبایی سلین زشتی جنگ را تصویر نکرده است. «معرکه» نیز هم‌چون «سفر به انتهای شب» اثری ا‌ست درباره‌ی جنگ. اثری که ورای تجربه‌ی فردی قرار می‌گیرد و مختص یک ملت خاص نیست. «فردینان» می‌تواند نه یک سرباز فرانسوی که هر سرباز دیگر با هر ملیت باشد و جنگ «معرکه» هم هر جنگی. دهشت و خشونت جنگ در «معرکه» به زیبایی هر چه تمام‌تر عریان و عیان شده است. در بخش عمده‌ای از داستان سربازان در یک اصطبل جا داده شده‌اند و در میان فضولات حیوانی غوطه‌ورند؛ «در جنگ انسان‌ها هم‌طراز حیوانات هستند » این چیزی است که نشانه‌شناسی «معرکه» به ما می‌گوید و سلین بسیار زیرپوستی و هنرمندانه آن‌را ارائه کرده است.