دانلود کتاب آدم آدم است ,بچه فیل، استنطاق لوکولوس اثر برتولت برشت ترجمۀ شریف لنکرانی
کار و فکر برشت منزلگاههای دیگری نیز داشته است . در جوانی ضمن ناسازگاری با محیط کوشش میکرد خود را با آن تطبیق دهد . این تضاد در نفی اکسپرسیونیسم همراه با نفی دنیای بورژوازی نیز وجود داشت. ولی این تنها تعیین کننده ساختمان و محتوی نمایشنامههای اولیه بروشت نیست. زمان درازی برشت سعی میکرد این تضاد را با تقسیم آن به انواع ،ادبی، برای خود حل کند.
شعر برای ناسازگاری با محیط، نمایشنامه براه راه یابی به جامعه جدید در سال ۱۹۲۶ گیه من ۲ با برشت گفتگوئی داشته است. هر چند مصاحبه کننده اعتراف می کند که اظهارات برشت را از دزبان برشتی به زبانی که اصطلاحات و مفاهیم آن معمولی است ترجمه کرده است و امروزه میدانیم که تفکر برشت . از زبان برشت نمی تواند جدا باشد - میتوان موقعیت هنرمند را با كمك اين گفتگو دوباره ساخت .
در جواب گیه من که برشت هم شاعر است و هم نمایشنامه نویس، برشت می گوید : « شعر من بیشتر منش شخصی دارد. برای همراهی با بانجو و پیانو ساخته شده است و احتیاج به اجرای میمیک دارد در نمایشنامه نویسی برعکس حالات خود را منعکس نمی کنم، بلکه حالات جهان را منعکس می سازم .....
در نظر اول این مغایر دخالت آگاهانه بعدی شعر برشت در کشاکش میان نویسنده و خواننده است. وقتی برشت در بعضی از اشعار بعدیش نتیجه گیری پایان شعر را رها می کند، تا خواننده خود شعر را تکمیل کند و در باره آن بیندیشد ، شعر برشت ۱۹۲۶ هنوز بسیار از آن دور است ولی وقتی «گیه من» خرده می گیرد که برشت وقایع نمایشی را قابل رؤیت نمی کند ، برشت جواب میدهد ، و من وقایع را برهنه طرح میکنم تا تماشاچی خود امکان اندیشیدن داشته باشد. از این رو احتیاج به تماشاچي زيرك دارم که بداند چگونه ببیند و شوق بکار انداختن هوش خود را داشته باشد . این چندان اختلافی با کار نمایشی بعدی برشت ندارد. تنها جای موضوع اصلی جدید برای عمل جدید خالی است و همگامی میان نمایشنامه نویس و تماشاچی منتقد، که به همراه او بیندیشد برشت همان موقع حس میکرد که باید مضمون جدیدی برای این تأثیر متقابل میان تئاتر جدید و تماشاچی جدید بوجود آورد.
از آن رو که برشت این را احساس میکرد، میخواست با کوشتی دوگانه جای خالی را پر کند. یکی اینکه سعی میکرد قالب را محتوی کند. موضوع تماشاچی جدید را باید از برخورد ظاهری ، یعنی نوع لباس و رفتار او شناخت. ولی بعد موضوع جدید را در زمینه اجتماعی میجوید ، چیزی که آن زمان (۱۹۲۶) هنوز اغلب غیر ادبی یا حتی ضد ادبی تلقی میشد ولی از آن جهت که نمایشنامه نویس هنوز نمایش و نمایشنامه شناسی اش را با قشرهای خاصی از جامعه پیوند نداده بود، و از سوی دیگر در باطن به قالب محض ظنین بود، مدت درازی با موضوعها و زمینه های جدید به آزمایش پرداخت .
وقتی «گیه من میخواهد بداند برشت در حال حاضر، یعنی سال ۱۹۲۶. چه مینویسد، برشت در مرتبه دوم به کمدی : آدم آدم است، اشاره می کند. و در مرتبه اول از شرح حال پاول سامسون کورتر ۱۰ مشتزن سنگین وزن آلمانی که آن زمان مشهور بود، نام می برد : ه سامسون تیپ با اهمیت و بی نظیری است. من قصد داشتم زندگی او را برای خودم یادداشت کنم. ساده ترین روش این بود که شرح حالش را از زبان خودش بشنوم من به واقعیت خیلی اهمیت میدهم.
چیزی که قبل از همه در مورد سامسون توجه مرا به خود جلب کرد این بود که بنظر میآمد او طبق اصولی کاملا غیر آلمانی بازی میکند. او به طرزی عینی مشت زنی میکند. این طرز جذابیت خاصی دارد. طرزی که سامسون مثلا يك بليط معمولی را به جیب می گذارد، کاملا غير قابل تقلید .است به این جهت او همچنین هنر پیشه ای با اهمیت است. » سامسون کورتر هم ، درباره برشت همان زمان مصاحبه ای کرده است می گوید با میل کتابهای فنی را میخواند و اخیراً داستانهای دریای جنوب » اثر «استونسن ۲ را با لذت وافر خوانده است. می پرسند: آیا آثار كلاسيك را هم خوانده است؛ میگوید: «نه. من با آقای برشت داریم کتابی می نویسیم.
این برشت کلی آقاست آیا با علاقه به تئاتر می رود؛ «بله، ولی بیش از همه از واریته خوشم می آید. با دل و جان به واریته میروم.» در اوایل همین سال برشت در مقاله ای با عنوان « بیشتر ورزش خوب : می گوید و امید ما به طرفداران ورزش است . . تئاتر کنونی ارتباطش را با تماشاچی از دست داده است، هیچکس دیگر علاقه به تئاتر ندارد ، ولی هنرمند باید خود را با زمان تطبیق دهد، زیرا بدون باد یا با باد فردا نمی توان قایق راند . ولی بادی که امروز می وزد میدانهای ورزش را در بر می گیرد. اگر تاثر بخواهد دوباره تماشاچی پیدا کند باید روی صحنه دورزش خوب» عرضه کند.
در نوشته ای ظاهراً مر مربوط به سال ۱۹۲۶ برشته از این خصیصه رمان پلیسی کند که از خواننده زحمت اندیشیدن منطقی را طلب می کند، نه توان تمجيد مي روانشناسی ود مهم اینست که اعمال از منشها زائیده نشوند، بلکه منشها از اعمال شکل بگیرند آدم میبیند که آدمها عمل میکنند، با تمام ریزه کاریها انگیزه های آنان در تاریکی قرار دارد و باید با كمك منطق کشف شود رمان پلیسی ادبیات متناسب با عصر علم است، زیرا در آنها و تقريباً بطور مطلق علایق مادی مورد توجه است. در زمانهای پلیسی لذت خواننده دارای خاصیت لذتی است بدل لذت عمل برشت این را چنین بیان میکند: «ماجراها در جامعه ما جنائی است. جایی که چنین باشد، جایی که بیش از پیش امکان عمل واقعی از انسانها گرفته شود، درك ماجرای جنایی در کتاب، دیدن انسانها در حال عمل لذت میشود.»
برای خرید کتاب آدم آدم است نسخه چاپی اینجا کلیک نمایید و برای دانلود رایگان به ادامه مطلب مراجعه نمایید.
و از آنجا که کار آگاه و خواننده در دنیای رمان پلیسی محیطی بیگانه و غیر قراردادی زندگی میکنند و همه ؛ از اشراف زاده هفت خط تا خدمتگار پیر و وفادار یا همۀ هفتاد ساله، همه میتوانند قاتل باشند ، وحتى وزرای کابینه در مظان اتهام قرار دارند میتوان حدس زد که برشت میخواهد لذت خواننده را با یکسان بودن در مقابل قانون توجیه کند. موجب ه دار سال ۱۹۲۶، سال اعتلای کوششهای برشت در راه سنت غیرادبی است.
و جوهر همه این نظریه ها و بکار گرفتن همه این تکنیکها و ظرافتها در کمدی آدم آدم است یکجا گرد می آید. سخنرانی مربوط به سال ۱۹۲۷ همه اینهارا يك بار ديگر يك كاسه میکند و در ضمن نقطه تحولی است این سخنرانی یادآور لذت وكيفي است که در گذشته از نابودی» و «تا پایداری می برده است. او به نظام انسانی و نوعی از انسان در گذشته نظر میاندازد، که دیگر دورانش پسر آمده است.
انسانهای متعلق به فشری از جامعه در حال سقوط نه قادرند هنر بیافرینند و نه آن را مصرف کنند. همچنین بناهای عظیم و سنتهای آنان دیگر قادر به جلوگیری از سقوط آنها نیست. این قشر انسانی، دوران اعتلای خود را داشته است . بناهای عظیمی برپا کرده است که باقی مانده اند، ولی اینها هم مي نمی توانند دیگر کسی را سر شوق بیاورند. ولی اکنون نوعی از انسان دارد شکل می گیرد، و همه چیز از زمان حال به بعد دور او می چرحد. و این انسان جدید آنطور که انسان نوع قدیم تصور می کرده است نخواهد بود . من گمان کنم ، او نخواهد گذاشت ماشین دگرگونش کند، بلکه ماشینها را دگرگون خواهد کرد، و هر شکلی که باشد قبل از هر چیز به انسان شباهت خواهد داشت.» انگیزه های قدیم و جدید در هم می پیچند: انگیزه های دوران جوانی با تصورات برشت از انسان شهر نشین جدید که مسلح به تكنيك است و دیدی خشك و حساب شده دارد.
ولی همچنین نشانه هایی از آغاز تفکر مارکسیستی . که همه اینها در کمدی « آدم آدم است به کار گرفته شده است؛ گالی کی حمال روزی به بازار می رود تا ماهی بخرد و دچار حوادث غیر قابل پیش بینی صبح میشود به عنوان نوعی از تیپ جدید، شاید حتی به عنوان خلف این تیپ جدید انسان ظاهر میشود که برشت در آغاز سخنانش از آن سخن گفته است. در پایان این سخنرانی میگوید، چیزی قطعی است ، « این گالی گی ضرری نمی بیند، بلکه سود میبرد.
و انسانی که چنین رفتاری دارد، باید سود ببرد.» در هر صورت او برتولت برشت چنین میبیند تماشاچی شاید بخواهد طور دیگری قضاوت کند که من کوچکترین اعتراضی به آن ندارم این جمله پایان سخنرانی را می توان چنین فهمید که نویسنده تعبیری کاملا متضاد را از نظر دیالکتیکی ممکن می داند . ولی چنین نیست. چنین هم نمیتواند باشد زیرا با وجود رعایت اصول کمدی نویسنده نظریه های نمایشنامه را بسیار جدی تلقی می کند. تنها کافی است ه میان گفتار نمایشنامه را يك بار دیگر بخوانیم آنچه بیوه «لئو کادیا بگ بیک یکی از زنان با صلابت برشت که آنقدر به او عشق می ورزد که در نمایشنامه ماهاگونی ، هم نقشی اساسی به او میدهد. نقطة تحول اصلي نمايشنامه به تماشاگران اعلام میکند ، راه هر گونه معامله را می بندد .
