معرفی داستان کوتاه

معرفی کتاب دختری که از اول انار بود اثر مرتضی عبدی

مرتضی عبدی ایده ای کلیشه ای را برای نوشتن انتخاب کرده است. اما این ایده را بسیار ساده و در عین حال زیبا پرورش داده است. آنقدر که از همان جمله ها و صفحه های ابتدایی، خواننده در داستان غرق می شود و می تواند با شخصیت ها همزاد پنداری کند.
حسادت، ترس و علاقه بیشترین احساساتی هستند که شخصیت ها با آنها درگیرند و وقتی شما در داستان غرق می شوید؛ ناخودآگاه هماهنگ با آنها حسادت، ترس و علاقه را احساس می کنید.
بخش مورد توجه در این کتاب، به تصویر کشیدن دقیق احساسات یک زن است که با وجود نویسنده ی مرد، این کار ساده نیست.
اما آقای عبدی آنچنان بر احساساست زن داستان تسلط دارند که هیچ خشکی و یا سردی به چشم نمیاید. در هیچ نقطه ای از داستان، شما آرزو نمی کنید که ای کاش نویسنده یک زن بود تا احساسات “مهلا” را دقیق تر به تصویر می کشید.

معرفی کتاب انتری که لوطیش مرده بود اثر صادق چوبک

چوبک جزو آن دسته از نویسنده ها بود که همیشه خواندن داستان هایش مرا شگفت زده می‌کرد.کسی که همیشه جلو تر از زمان خودش زندگی می‌کرد و می‌نوشت و متاسفانه تا حد زیادی داستان هایش در کشور خودش غریب مانده.
داستان انتری که لوطی اش مرده بود یک داستان جهانی است.داستانی که میتواند آینه تمامی از یکم نویسنده ایرانی باشد.
چوبک در محله فقیری بزرگ شده بود و همیشه ناراضی از وضع موجود و اسارت انسان و استعمار بود.
چیزی که در تمام داستان شاهدش هستیم،خشم،اسارت و توصیفاتی که برای ثبات ناتورالیسم بودن داستان است.
میتوان به صورت کلی گفت حیوانات و اقلیم موتیف داستانی چوبک است.در بسیاری از آثارش شاهد این هستیم‌.

نادر ابراهیمی نویسنده ای است که سبک نگارش خاص و منحصر بفرد و نیز نحوه برخورد و پرورش مسایل در داستانهایش از او نویسنده ای ماندگار ساخته است. از او مجموعه داستانهای بسیاری به یادگار مانده است. داستانهایی که با استفاده از شیوه جریان سیال ذهنی نگاشته است و در واقع سعی اش در این بوده که ذهنش را برای نگارش داستانها از تنگنای دستورها و قواعد زیبایی شناسی متن عبور ندهد. همین به داستانها رنگ و بوی صمیمیتی خاص میبخشد که گویی در حال تفکر و تعمق در فکر خود باشیم. خ.د او درباره این شیوه در ابتدای مجموعه حکایت آن اژدها توضبحاتی را نوشته است که خواندن آن در درک فضاهای حاکم برداستانها به شما یاری میرساند.

معصومیت و سادگی در دنیای فقر

علی اشرف درویشیان نویسنده پرکار و خوش قلم معاصر، در سال 1320 در کرمانشاه دیده به جهان گشود. بازتاب دیده ها و تجارب سخت او در زندگی شخصی اش که بیشتر حول و حوش فقر و حسرت های دوران کودکی اش میگردد، در اغلب آثار او دیده میشود. جایی که او در این داستان ها اغلب پسربچه ای را به عنوان شخصیت داستانش خلق میکند که نام کوچک او هم نام اوست. فضاهای واقعی و آشنا و به دور از تکلف و نیز بیان اغلب داستان ها از زبان کودکی در اوج سادگی داستانهای او را دلنشین و خواندنی میکند. در هیاهوی کتابهای پیچیده و پر از صنایع و ارجاعات ادبی، خواندن داستانهای علی اشرف درویشیان همچون تنفس در هوای تازه است.

درویشیان نویسنده ای است آزاد اندیش و روشنفکر و به دلیل نگارش کتاب از این ولایت در دوران پهلوی هفت سال به زندان افتاد و با پیروزی انقلاب اسلامی از زندان رهایی یافت.

سبک وی در نگارش داستان ها ریالیسم یا واقع گرایی محض است و همین مخاطبان او را با داستانهایی ساده و در عین حال پر از احساس روبرو میکند.درویشیان در یکی از گفتگوهایی که انجام داده اذعان کرده است که پس از فوت صمد بهرنگی سعی در ادامه سبک کاری او کرده است و همین امر اثارش را برای خوانندگان و دوستداران آثار بهرنگی دلنشین میکند. از کتاب های او میتوان به سال‌های ابری، سلول ۱۸، همراه آهنگ‌های بابام، آبشوران ، فصل نان و از این ولایت اشاره کرد.