کتاب عروسی شاهانه و دیگر شیطنت های تاریخ اثر فواد فاروقی

 این پناه بردن به خود این سربسته شدن و گرفتار خویشتن گشتن در ستم های بیکران رشته داشت.
حال و روز مردم اشک به دیده می آورد .رقت قلب ایجاد می کرد و در گلوی قلم بغض می انداخت.
همین ها را نوشتم از اسناد و مدارک تاریخی .مددها گرفتم و کوشیدم علاقه من به هیچ یک از شخصیتها چشم منطقی را کور نکند.
از این رو تالیفم گزنده شد و تلخ.به تلخی حنظل یا بالاتر از آن به تلخی واقعیات افشا شده.
از جباران نوشتم و از غاصبان که تعرض و پرخشاگری جز خمیره شان شده است.و از مردم نوشتم مردمی صبور و نجیب که در طول تاریخ چنان باغم آمیخته شده بودند که واکندن شان از هم محال می نمود.
بررسی هایی که در زندگی این مردم در دوره های گونه گون تاریخ به عمل اوردم مرا بیش از پیش با ایشان به الفت رساند.خوب شناختمشان و نیز خوب پی به مصایبی بردم که در قرون متمادی می آزردشان.
همه این واقعیت بود و واقعیتی ناب.
نه چاشنی اغراق بدان ها افزودم و نه تنزلشان دادم. ملاحظه خواننده را نکردم نوشتنم انچه را که باید نوشت.

درخیل دها.صدها بلکه هم هزارها رویداد خونبار به لحظه ای برخوردم با حادثه هایی رویارو شدم که نمی توانستم عکس العمل مشخصی در برابرشان داشته باشم.
از سویی آن حادثه ها و لحظه ها اندوه زا بودند و از سوی دیگر خنده اور و مضحک.
دیدم تاریخ به کرات شیطنت به خرج داده است مصیبتها را در پوشش طنز فرو برده است و شادی ها را در قالب مصیبت
این ماجراها با تصمیم من برای نوشتن کتابی که مورد نظرم بود می خواندند با یک تفاوت ابتدا تصمیم داشتم کتابی بنویسم موسوم به اگرهای تاریخ که متاثر از کتاب اندیشه های پاسکال بود اما پس از تالیف کتاب سرنوشت انسان در تاریخ ایران تاثیر پذیری ام تغییر چهر داد و به استقلال رسید.