رضا قلی‌خان هدایت

کتاب های رضا قلی خان هدایت

 

رضاقلی‌خان هدایت (زادهٔ ۱۸ خرداد ۱۱۷۹ ه‍.خ. در تهران (اصالتاً هزارجریب مازندران[۱]) - درگذشتهٔ ۸ تیر ۱۲۵۰ ه‍.خ. در تهران)، ادیب، شاعر و تذکره‌نویس سدهٔ سیزدهم هجری در ایران در دوران حکومت محمدشاه و ناصرالدین‌شاه قاجار. رضاقلی خان طبرستانی ملقب به لَلِـه‌باشی در پانزدهم محرم ۱۲۱۵ ه‍.ق. (۱۸ خرداد ۱۱۷۹ ه‍.خ.) در تهران متولد شد. پدرش از اعیان قریهٔ چارده هزارجریب (که امروزه تبدیل به شهری در شهرستان دامغان شده) و در زمان آقامحمد خان خزانه‌دار بود و در دوران فتحعلی شاه نیز این شغل را ادامه داد. رضاقلی خان در شیراز به تحصیل دانش پرداخت. در سفر فتحعلی شاه به اصفهان مورد توجه شاه قرار گرفت و لقب امیرالشعرایی یافت. پس از فتحعلی شاه، به دربار محمد شاه و سپس ناصرالدین شاه راه یافت و از طرف ناصرالدین شاه به ریاست مدرسهٔ دارالفنون رسید. در سال ۱۲۶۷ قمری پس از پایان جنگ با ترکمانان ناحیهٔ سرخس، به دستور امیرکبیر به‌عنوان سفیر به خوارزم رفت. هدف مأموریت او که یک سال به طول انجامید، آگاهی‌یابی از اوضاع ماوراءالنهر از نظر سوق‌الجیشی، آزادی اسرای مسلمان و ممانعت از خرید و فروش آنان بود.

{tortags,230,5}

 

کتاب های رضا قلی خان هدایت

  •  مجمع الفصحاء
  • تذکرهٔ  ریاض العارفین فرهنگ انجمن آرای ناصری
  •  مدارج البلاغه در علم بدیع
  • مثنوی گلستان ارم
  • تکملهٔ  روضه الصفا (شامل تاریخ دوره‌های صفویه، افشاریه، زندیه و قاجاریه)