تصویر زن در فرهنگ ایرانی

کتاب تصویر زن در فرهنگ ایرانی اثر سید محمدعلی جمازاده

پس باز یک بار دیگر تکرار می کنم که با زن قهر نبوده ام و قهر نیستم و زن را دوست می دارم و امیدوارم تا پایان عمر یعنی مادامی که نیروی زندگی و عقل و فهم و ادراک و حس و مشاعرم در کار باشد.

دوست بدارم و مخصوصا محترم بشمارم و نیز از ظلم و ستمی که از طرف طبیعت و مخلوق نسبت به زن رفته است و می رود متاسف و متثر باشم و از جان و دل دعا می کنم که روز بروز از این بیدادگری و بی انصافی و اعتساف بکاهد و سرانجام روزی فرا رسد.

که در روی کره ارض این ازادی و برابری زنان با مردان که انهمه از ان سخن می رود و هر روز ادمیان بدان نزدیکتر می شوند تا جایی که امکانپذیر است از قوه به فعل اید تا زنان نیز چنانچه در گذشته در نیجه رفتار و گفتار زشت مردان گاهی ملتجی و متوسل به پاره یی صفات مذمومه و کارهای ناپسند می شده اند .

خود را از قیود زیان خیز و ناهنجار ان قیود و شرایط متخلص بیابند و همسر و همدوش و همزانو و همقدم واقعی مردها بشوند.
درباره روابط بین زن و مرد من اعتقاد راسخ دارم که دوست داشتن و عشق و عشقبازی و اشتی بودن با زن کافی نیست بلکه البته باید قبل از هرچیز زن را محترم شمرد و تمام شرایط احترام را در حق او رعایت نمود و حتی اگر قبول نماییم که افریدگار زن را جسما از مرد ضعیفتر خلق کرده است.

باید همین ناتوانی و ضعف نسبی اورا مستلزم ملاطفت و دلسوزی و مهربانی و معاونت و دستگیری بیشتری در حق او بدالنیم و هرگز فراموش ننماییم که زن در قسمتی از بهترین های قسمتهای عمر و زندگی خود به موجب قوانین طبیعت محکوم به میفیات ضعف انگیز و ناهموار ماهانه و باروریهای دور و دراز و مکرر نه ماهه است که همه با رنج و درد و محنت بسیار توام است و از این گذشته زحمات و دردسرهای بسیار و گوناگون خانه داری و کدبانویی و شیردادن به نوزاد و پرورش اطفال و بچه داری چندسالع هم یه عهده اوست.

و چه بسا بسیاری از کارهای سنگین و از ان جمله کارهای کشاورزی و حیوانداری به عهده اوست و لهذا زن علاوه بر عشق و علاقه و محبت و احترام سزاوار ترحم شفقت و انصاف بیشتری هم هست و برای من یقین قطعی حاصل است که تا روابط و مناسبات زن و مرد که بلاشک پایه و اساس استحکام ضوابط خانوادگی است اصلاح عمیق نیاید هیچ قومی و جماعتی به تمدن واقعی نایل نخواهد گردید.

خرید کتاب تصویر زن در فرهنگ ایرانی اثر سید محمدعلی جمازاده چاپ اول سال هزار سیصد پنجاه و هفت