زبور حضرت داوود

کتاب حضرت داوود همان زبور یا مزامیر است

حضرت داوود یكی از پیامبران بزرگی بوده است كه علاوه بر قدرت معنوی و نبوّت، دارای حکومت ظاهری وسیع نیز بود، حضرت داوود(ع)است كه نام مباركش شانزده بار در قرآن آمده است

واژه داود که در زبان عبری «داوید» تلفظ می‌شود، به معنای «محبوب»بوده و نام یکی از پیامبران بزرگ بنی اسرائیل می‌باشد، او اولین پیامبری است که دارای کتاب آسمانی به نام «زبور» بوده و از ذریه اسحاق فرزند ابراهیم و هم‌عصر با «اشموئیل» می­­باشد و از جمله انبیایی است که دارای حکومت و منصب قضاوت بوده و زبان پرندگان را می‌دانسته. حضرت داود(ع) در سر زمینی بین مصر وشام دیده به جهان گشود، او از نواده‎ های حضرت یعقوب است و به نُه واسطه به یكی از فرزندان حضرت یعقوب می‎ رسد، پدرش «ایشا» نام داشت.  او صد سال عمر كرد، كه چهل سال از آن را حكومت نمود. حضرت داود در روایات اسلامی فرزند «ایشا بن لاوی بن یعقوب است. ایشا، ده پسر داشت که داود از همه کوچک تر بود و به شغل شبانى اشتغال داشت. اما داود (ع) داراى نوزده فرزند بود که از میان آنها سلیمان (ع) جانشین او شد.

زبور نام کتابی‌است که بر اساس قرآن و روایات اسلامی، بر داوود از پیامبران بنی‌اسرائیل نازل شده‌است. زبور به زبان عبری است و سراسر اندرز و دعا و مناجات با ایزد متعال و تجلیل مقام ربوبی است و پس از تورات نزول یافته‌است